Heinrich Gerhard Lentz
_by_J%C3%B3zef_Sonntag_(1784-1834).png)
Heinrich Gerhard Lentz, także Henryk Lentz, Lenz (ur. ok. 1764, zm. 21 sierpnia 1839 w Warszawie[1][2]) – polski nauczyciel muzyki, kompozytor, pianista i organista z Kolonii w Niemczech[1].
Podobnie jak Karol Einert i Karol Freyer należy do grupy organistów niemieckich osiadłych w Polsce, spolonizowanych i związanych z polską kulturą muzyczną. Był nauczycielem generałbasu (basso continuo), harmonii, fortepianu i gry organowej w warszawskiej Akademii Muzycznej (w latach 1821–1823 jako Instytut Muzyki i Deklamacji, w latach 1823–1831 jako Szkoła Główna Muzyki)[3].
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
Wybrane dzieła muzyczne i literackie[1]:
- 4 symfonie
- Koncert fortepianowy op. 3
- 4 sonaty fortepianowe
- liczne utwory kameralne i pieśni
- rozprawka Łatwy sposób strojenia fortepianów bez pomocy nauczyciela
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lentz, Heinrich Gerhard – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Biegański 1981 ↓, s. 550.
- ↑ Marek Minakowski: Henryk Lentz (ID: sw.473568). Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 31.10.2023. [dostęp 2023-11-01]. (pol.).
- ↑ Gołos 1972 ↓, s. 181, 199.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Biegański: Mała encyklopedia muzyki. Stefan Śledziński (red.). Warszawa: PWN, 1981. ISBN 83-01-00958-6.
- Jerzy Gołos, Smulikowska Ewa: Polskie organy i muzyka organowa. Tadeusz Maciejewski (red.), Zofia Olszewska (red.), Eugeniusz Lebelt (okł.). Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1972. OCLC 830245324.