Ślimak przydrożny
Xerolenta obvia | |||
(Menke, 1828) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
ślimak przydrożny | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki[1] | |||
|
Ślimak przydrożny (Xerolenta obvia) – pontokaspijski, ekspansywny gatunek ślimaka lądowego z rodziny Geomitridae[1], wcześniej zaliczany do Hygromiidae[2] lub ślimakowatych (Helicidae)[3].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Od Turcji przez wschodni i środkowy Półwysep Bałkański do wybrzeży Morza Bałtyckiego. W Polsce jest gatunkiem obcym.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Ciepło- i sucholubny, o muszli białej lub pokrytej nieregularnie zanikającymi brązowymi lub czarnymi paskami. Muszla płaska, z zupełnie otwartym dołkiem osiowym. Końce otworu ostro zakończone, bez wargi. Wysokość 6–9 mm i szerokość 12–20 mm[3]. Jest podobny i łatwy do pomylenia ze ślimakiem wrzosowiskowym (Helicella itala), występującym w całej Europie Zachodniej, wliczając tu zachodnią część Polski. Żywi się roślinami. W czasie suszy zamyka się w muszli i zapada w stan anabiozy[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h MolluscaBase eds., Xerolenta obvia (Menke, 1828), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-04] (ang.).
- ↑ Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 401. ISBN 978-83-88147-09-8.
- ↑ a b c Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0428-6.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.