Henize 3-1357

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Hen-1357)
Henize 3-1357
Ilustracja
Zdjęcie mgławicy Henize 3-1357 wykonane przez Teleskop Hubble’a
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Ołtarz

Typ

mgławica planetarna

Rektascensja

17h 16m 24s[1]

Deklinacja

-59° 29′ 00″[1]

Odległość

18 000 ly (5500 pc)

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

5,1 tys. j.a.

Szacowany wiek

200 lat[1]

Alternatywne oznaczenia
Hen-1357, 2MASS J17162107-5929233

Henize 3-1357 (Hen-1357), zwana też Mgławicą Płaszczki – najmłodsza znana mgławica planetarna. Znajduje się w odległości około 18 000 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Ołtarza. Jej średnica jest około 130 razy większa niż średnica orbity Plutona i wynosi około 5100 jednostek astronomicznych. Przypuszcza się, że mgławica może mieć zaledwie około 200 lat[1]. W latach 70. XX wieku obiekt dopiero zaczynał się kształtować jako premgławica planetarna[2]. Obserwacje mgławicy są możliwe dzięki efektom jonizacji obłoków i strumieni gazu przez promieniowanie UV emitowane przez gwiazdę centralną. Obecnie mgławica emituje około 5 tysięcy razy więcej energii niż Słońce.

Skomplikowaną budowę mgławicy tłumaczy częściowo obecność towarzysza gwiazdy centralnej. Drugi składnik został odkryty dopiero dzięki obserwacjom wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Obiegają się one z okresem około 100 000 lat po orbicie o promieniu 300 godzin świetlnych (ok. 2100 jednostek astronomicznych)[3]. Grawitacja towarzysza ściąga gaz do płaszczyzny orbitalnej, co powoduje powstanie wyraźnie zarysowanego pierścienia. Jest to pierwszy zarejestrowany przypadek takiego efektu. Ruchy gazu w kierunku prostopadłym do płaszczyzny orbity nie dają się zinterpretować tak jednoznacznie.

Jeszcze w 1988 centralny obiekt mgławicy był źródłem silnego strumienia gazu poruszającego się z prędkością 3000 km/s. Obecnie wypływ ten albo ustał całkowicie, albo osłabł do tego stopnia, że nie można go wykryć. Najprawdopodobniej kierunek wypływu strumieni, z nieznanych do tej pory przyczyn, zmieniał się w przeszłości. Zagadką jest też tempo ewolucji gwiazdy centralnej, które wydaje się być znacznie większe niż przewiduje teoria[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d P. Murdin, „Stingray Nebula (Hen 1357)”, Encyclopedia of Astronomy and Astrophysics, artykuł 5327. Bristol: Institute of Physics Publishing, 2001.
  2. Kamil Złoczewski: Kosmos. Przewodnik obserwatora. T. 86. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2013, s. 21–22. ISBN 978-83-252-2126-3.
  3. a b Michał Różyczka, „Najmłodsza mgławica planetarna”, „Wiedza i Życie” nr 7/1998.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]