Herb Gielniowa
| |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Projektant |
Kamil Wójcikowski, Robert Fidura (wersja z 2023) |
| Wprowadzony |
14 września 1990 |
| Ostatnie zmiany |
10 listopada 2023 |
Herb Gielniowa – symbol miasta i gminy Gielniów[1].
Wygląd i symbolika[edytuj | edytuj kod]
Herb przedstawia na tarczy w polu złotym postać zakonnika w habicie brunatnym, przepasanego sznurem srebrnym z różańcem, z srebrną kolumną w lewej dłoni i czarną dyscypliną w prawej. Jest to nawiązanie do postaci bł. Władysława z Gielniowa[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Gielniów posiadał prawa miejskie od połowy XIV wieku do 1869. Zachował się odcisk pieczęci miasta z 1778, który przedstawia postać świętego trzymającego bliżej nieokreślone przedmioty. Literatura identyfikuje tego świętego jako Władysława z Gielniowa[2][3]. Kompozycję z tym właśnie błogosławionym zaproponował jako herb Gielniowa Teodor Chrząński w 1847 roku[4].
14 września 1990 ustanowiono nowy herb gminy[1], nawiązujący do wizerunku z pieczęci. Była ona wzorowana na przedstawieniu z Miast polskich w tysiącleciu gdzie błędnie narysowano atrybuty świętego jako palmę i trybularz, a także przedstawiono go jako starego siwego człowieka z brodą, podczas gdy w ikonografii zawsze wyobrażano go jako młodego człowieka bez zarostu[4][5]. W związku ze staraniami o odzyskanie praw miejskich przez Gielniów w 2023 gmina przyjęła nową wersję herbu, autorstwa Kamila Wójcikowskiego i Roberta Fidury, poprawiającą powielane wcześniej błędy[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Herb gminy w latach 1990-2023 -
Dawna wersja herbu na budynku urzędu gminy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Uchwała nr LV.282.2023 Rady Gminy Gielniów z dnia 10 listopada 2023 r. w sprawie ustanowienia herbu Gminy Gielniów oraz zasad jego używania
- ↑ Chomicki Antoni, Herby miast i ziem polskich, „Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu”, 1939, s. 35 [dostęp 2023-10-13].
- ↑ Wittyg Wiktor, Pieczęcie miast dawnej Polski, „Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu”, 1905, s. 71 [dostęp 2023-11-23].
- ↑ a b Adam Głowacki: Heraldyka historycznych miast regionu sandomiersko-kieleckiego XIII-XX w.. Kielce: Akademia Świętokrzyska, 2001, s. 51-52. ISBN 83-88912-05-4.
- ↑ Justyna Górska-Streicher, Marek Czekański, Powiat przysuski: przewodnik subiektywny, Warszawa: Mazowiecki Instytut Kultury, 2015, s. 47, ISBN 978-83-63427-22-1 (pol.).
