Horodziej
53°19′N 26°31′E/53,316667 26,516667 Kościół św. Józefa w Horodzieju | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
2151 | ||||
| Kod pocztowy |
222610 | ||||
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
| 53°19′N 26°31′E/53,316667 26,516667
| |||||
Horodziej (biał. Гарадзея) – osiedle typu miejskiego na Białorusi w rejonie nieświeskim obwodu mińskiego, 4,1 tys. mieszkańców (2010). Znajduje się tu stacja kolejowa Horodziej na linii Moskwa - Mińsk - Brześć.
Wieś magnacka Księstwa Nieświeskiego położone było w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego[2].
W granicach II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Horodziej.
Podczas okupacji hitlerowskiej, jesienią 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1100 osób. 18 lipca 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano w okolicach miejscowości. Sprawcami zbrodni byli Niemcy z SD oraz litewskie siły bezpieczeństwa[3].
W miejscowości działają dwie parafie – prawosławna (pw. Narodzenia Matki Bożej)[4] i rzymskokatolicka (pw. św. Józefa). Rozgrywa tu swoje mecze klub wyszejszajaj lihy FK Haradzieja.
-
Nieistniejąca cerkiew Narodzenia Matki Bożej -
Współczesna cerkiew Narodzenia Matki Bożej -
Cerkiew Przemienienia Pańskiego z pocz. XIX w. -
Przydrożna kaplica z 1874 -
Dworzec kolejowy
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 100.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1198.
- ↑ ХРАМ РОЖДЕСТВА ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ Г.П. ГОРОДЕЯ. sluck-eparchiya.by. [dostęp 2021-02-28]. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Horodziej w radzima.org
- Horodziej, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 152.