Przejdź do zawartości

Hotar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hotar (trl. hotṛ, trb. hotry) – w okresie wedyjskim jedna z czterech klas kapłanów, wyspecjalizowana w recytacji hymnów Rygwedy. Na dworach królewskich do ich obowiązków należało dokonywanie ofiar jadźńa, przewidzianych rytuałem wymaganym przez Wedy[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 349, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.