Hoja różowa

Hoja różowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	goryczkowce
Rodzina	toinowate
Rodzaj	hoja
Gatunek	hoja różowa
	Nazwa systematyczna
	Hoya carnosa (L. f.) R. Br.; Asclepiadeae 16. 1810 (Mem. Wern. Nat. Hist. Soc. 1:27. 1811)
Synonimy
	Asclepias carnosa L.f.; Cynanchum carnosum Decne.; Hoya chinensis (Lour.) Traill; Hoya intermedia A.C.Sm.;
	Asclepias carnosa L.f.; Cynanchum carnosum Decne.; Hoya chinensis (Lour.) Traill; Hoya intermedia A.C.Sm.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hoja różowa (Hoya carnosa) – gatunek rośliny z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Często (błędnie) nazywana bywa woskownicą. Pochodzi z rejonu Azji Południowo-Wschodniej – Chin, Malezji, Wietnamu i wysp Japonii^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Silnie rosnące pnącze^[5]. Stopniowo drewniejące pędy dorastają do kilku metrów długości^[6].
Liście: Skórzaste i gładkie^[6], lancetowatego kształtu, do 12 cm długości. Pierzasto użyłkowane z wierzchu ciemnozielone, często pokryte białymi, drobnymi plamkami, od spodu jaśniejsze bez nakrapiania^[6].
Kwiaty: Baldachowate kwiatostany wyrastają z krótkich pędów kwiatostanowych. Mięsiste, różowe, w kształcie gwiazdek z charakterystyczną czerwoną plamką w środku. Wydzielają lepiący słodkawy nektar, który wabi owady. Wielokrotnie zakwita na tych samych pędach kwiatostanowych, dlatego z wiekiem kwitnie obficiej^[6].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna: uprawiana jako roślina doniczkowa.

Kultywary[edytuj | edytuj kod]

'Variegata' – charakteryzujący się biało-zielonym ulistnieniem.
'Tricolor' – o trójkolorowych liściach^[5].
oraz 'Chelsea' i 'Sweet-heart', którego liście są sercowatego pokroju^[7].

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

W uprawie rośliny te preferują stanowiska jasne, lecz nie bezpośrednio nasłonecznione^[5]. Latem najlepszą jest temperatura pokojowa, zimą (w okresie spoczynku) – obniżona do 10–15 °C. Podlewanie systematyczne, umiarkowane, zimą – rzadkie. Zaleca się stosowanie bogatego podłoża z dodatkiem piasku i gliny. Ewentualne przesadzanie (do niewiele większej doniczki, w razie potrzeby) ma zły wpływ na kwitnienie i wzrost rośliny^[6]. Roślinę rozmnaża się z sadzonek pędowych lub wierzchołkowych^[5]. Do szkodników w uprawie hoi różowej należą owady z nadrodziny mszyc (Aphidoidea) i rodziny wełnowcowatych (Pseudococcidae)^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-22] (ang.).
↑ ^a ^b Hoya carnosa. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-04-22]. (ang.).
↑ The Plant List. [dostęp 2013-04-22].
↑ ^a ^b ^c ^d R. Lancaster, M. Biggs: Które rośliny pokojowe gdzie. Warszawa: Świat Książki, 2000, s. 63. ISBN 83-7227-539-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f B. Ciereszko, J. Rak: Mieszkamy wśród kwiatów. Warszawa: Multico, 2005, s. 170–171. ISBN 83-7073-376-X.
↑ Magda Narkiewicz. Roślinne dziwolągi. „Kwietnik”. XI, s. 14, 2006. Warszawa: Agora. ISSN 1233-3808.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-22] (ang.).

[grin-3] Hoya carnosa. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-04-22]. (ang.).

[TPL-4] The Plant List. [dostęp 2013-04-22].

[Lancaster-5] R. Lancaster, M. Biggs: Które rośliny pokojowe gdzie. Warszawa: Świat Książki, 2000, s. 63. ISBN 83-7227-539-4.

[Multico-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f B. Ciereszko, J. Rak: Mieszkamy wśród kwiatów. Warszawa: Multico, 2005, s. 170–171. ISBN 83-7073-376-X.

[7] Magda Narkiewicz. Roślinne dziwolągi. „Kwietnik”. XI, s. 14, 2006. Warszawa: Agora. ISSN 1233-3808.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]