Hr.Ms. Makjan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hr.Ms. Makjan
Klasa

torpedowiec

Typ

Lamongan

Historia
Stocznia

Rijkswerf, Amsterdam

Wodowanie

2 sierpnia 1890

 Koninklijke Marine
Wejście do służby

1891

Wycofanie ze służby

1919

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 59 ton

Długość

32,92 metra

Szerokość

4,04 m

Zanurzenie

1,58 m

Napęd
1 maszyna parowa o mocy 780 KM
1 kocioł, 1 śruba
Prędkość

20,4 węzła

Zasięg

1000 Mm przy prędkości 10 węzłów

Uzbrojenie
2 działa kal. 37 mm (2 x I)
Wyrzutnie torpedowe

2 × 450 mm

Załoga

15

Hr.Ms. Makjanholenderski torpedowiec z lat 90. XIX wieku, jedna z trzech jednostek typu Lamongan. Okręt został zwodowany w 2 sierpnia 1890 roku w stoczni Rijkswerf w Amsterdamie, a w skład Koninklijke Marine wszedł w 1891 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w 1919 roku.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Okręty typu Lamongan były torpedowcami I klasy[1].

Hr.Ms. „Makjan” zbudowany został w stoczni Rijkswerf w Amsterdamie[1][2]. Wodowanie okrętu odbyło się w 2 sierpnia 1890 roku[3].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Okręt był torpedowcem o długości całkowitej 32,92 metra, szerokości 4,04 metra i zanurzeniu 1,58 metra[1][4]. Wyporność normalna wynosiła 59 ton[1][4][a]. Jednostka napędzana była przez maszynę parową mocy 780 KM, do której parę dostarczał jeden kocioł lokomotywowy[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego jedną śrubą okrętu wynosiła 20,4 węzła[2][4]. Okręt zabierał zapas 10 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 1000 Mm przy prędkości 10 węzłów[1][2].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 37 mm L/20 Hotchkiss[1][4]. Broń torpedową stanowiły dwie dziobowe wyrzutnie kal. 450 mm[1][4].

Załoga okrętu składała się z 15 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Hr. Ms. „Makjan” został wcielony do Koninklijke Marine w 1891 roku[1]. Jednostkę wycofano ze składu floty w 1919 roku[1][3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Brassey 1894 ↓, s. 349 podaje, że wyporność okrętu wynosiła 50 ton.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Gogin 2021 ↓.
  2. a b c d e Brassey 1894 ↓, s. 349.
  3. a b Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 365.
  4. a b c d e Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 376.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]