Przejdź do zawartości

Héctor Adomaitis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Héctor Adomaitis
Pełne imię i nazwisko

Héctor Raimundo Adomaitis Larrabure

Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1970
Buenos Aires

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987 Temperley
1988–1990 Montevideo Wanderers
1991 Deportes Concepción 6 (2)
1991–1993 Colo-Colo 25 (5)
1993–1997 Santos Laguna 139 (30)
1997–2002 Cruz Azul 108 (10)
2000 → Colo-Colo (wyp.) 6 (1)
2001–2002 → Puebla (wyp.) 36 (3)
2002 Santiago Morning 10 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018 Deportes Melipilla
2019–2020 Deportes Melipilla
2021 Barnechea
2022 Deportes Santa Cruz
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Héctor Raimundo „Ruso” Adomaitis Larrabure (ur. 12 czerwca 1970 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz pochodzenia litewskiego występujący na prawego pomocnika, trener piłkarski.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Adomaitis pochodzi ze stołecznego Buenos Aires, jest najmłodszym z trójki rodzeństwa (ma siostrę i brata)[1]. Jego dziadkowie ze strony ojca wyemigrowali do Argentyny z terenów obecnej Litwy – ze względu na wschodnioeuropejskie korzenie i nietypowy dla Latynosów rudy kolor włosów został obdarzony przydomkiem „Ruso” („Rosjanin”)[2]. Jest wychowankiem szkółki juniorskiej przeciętnego, stołecznego klubu CA Temperley, jednak już w wieku siedemnastu lat zdecydował się kontynuować karierę w Urugwaju, gdzie za pośrednictwem agenta znalazł zatrudnienie w drużynie Montevideo Wanderers[1]. Z tym zespołem podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt[3]. Barwy Wanderers bez poważniejszych osiągnięć reprezentował przez niecałe trzy lata.

Następnie Adomaitis przeniósł się do chilijskiego średniaka Deportes Concepción jako wzmocnienie przed pierwszym w historii klubu występem w kontynentalnych rozgrywkach Copa Libertadores[4]. Jako wyróżniający się zawodnik spędził w Concepción kilka miesięcy, a w lipcu 1991 podpisał umowę z ówczesnym mistrzem Chile, zdobywcą Copa Libertadores i krajowym gigantem – ekipą CSD Colo-Colo. W drużynie ze stołecznego Santiago z powodów proceduralnych nie mógł jednak występować w rozgrywkach ligowych aż do końca grudnia i pełnoprawnym członkiem zespołu został od stycznia 1992[2]. Od razu został kluczowym zawodnikiem w taktyce trenera Mirko Jozicia i na arenie krajowej wywalczył z nią wicemistrzostwo Chile (1992) oraz dotarł do finału Pucharu Chile (1992). Wywalczył także z Colo-Colo superpuchar Ameryki Południowej – Recopa Sudamericana (1992) i interkontynentalne trofeum Copa Interamericana (1992)[5].

W czerwcu 1993 Adomaitis został piłkarzem meksykańskiego klubu Santos Laguna[6]. Przez poprzednie lata drużyna z Torreón walczyła wyłącznie o utrzymanie w lidze, lecz w 1993 roku została przejęta przez koncern piwowarski Grupo Modelo i wzmocniona wysokiej klasy graczami z kraju i zza granicy[7]. Występujący z numerem 10 Argentyńczyk zadebiutował w meksykańskiej Primera División 14 sierpnia 1993 w wygranym 2:1 spotkaniu z Atlasem, zaś pierwszego gola strzelił 4 września tego samego roku w zremisowanej 3:3 konfrontacji z Necaxą. Szybko został w Santosie gwiazdą drużyny i ulubieńcem kibiców, a także czołowym graczem całej ligi meksykańskiej[1]. Waleczny i ruchliwy, ale także elegancko i inteligentnie grający Adomaitis imponował techniką, przeglądem pola i kontrolą piłki[8]. Dysponował ponadto świetnym strzałem z dystansu i bardzo dobrze wykonywał rzuty wolne[9]. Przez późniejszych dziennikarzy był określany jako pomocnik box-to-box, który „łączył wydolność Toniego Kroosa z siłą Arturo Vidala”[10].

W sezonie 1993/1994 Adomaitis wywalczył z Santosem wicemistrzostwo Meksyku, będąc w zgodnej opinii uznawany za najlepszego zawodnika drużyny[11]. Dwukrotnie otrzymał w plebiscycie Meksykańskiego Związku Piłki Nożnej nagrodę Citlalli dla najlepszego ofensywnego pomocnika ligi meksykańskiej (1994, 1995)[12]. W 1995 roku został honorowym obywatelem regionu Comarca Lagunera[13]. Przez pewien czas pełnił również rolę kapitana drużyny[14]. Wskutek słabszego sezonu i sporego zainteresowania ze strony innych klubów, w maju 1996 został wystawiony na listę transferową, lecz ostatecznie zdecydował się pozostać w Santosie na kolejny rok[15]. W jesiennym sezonie Invierno 1996 zdobył z Santosem pierwszy w historii klubu tytuł mistrza Meksyku[8]. Z powodu kontuzji przez większą część rozgrywek był rezerwowym drużyny prowadzonej przez Alfredo Tenę, lecz w końcowych, najważniejszych meczach sezonu powrócił do wyjściowego składu[16]. Ogółem spędził w Santosie cztery lata i jest uznawany za jedną z największych legend w dziejach klubu z Torreón[17].

W czerwcu 1997 Adomaitis, razem z graczem tego samego klubu Benjamínem Galindo, przeszedł do czołowego meksykańskiego zespołu Cruz Azul[3]. Tam już w pierwszym sezonie Invierno 1997 zdobył swoje kolejne mistrzostwo Meksyku, będąc podstawowym pomocnikiem stołecznej drużyny[18]. Triumfował również w rozgrywkach Pucharu Mistrzów CONCACAF (1997) – strzelił gola w finale tych rozgrywek z Los Angeles Galaxy (4:2)[19]. W czerwcu 1999 został oddany przez Cruz Azul do ligowego beniaminka Unión de Curtidores, lecz jeszcze przed startem rozgrywek Unión przestał istnieć (wszedł w fuzję z Club León), a sam Adomaitis odmówił przejścia do tego zespołu. Według prawa transferowego obowiązującego w lidze meksykańskiej nie został przez to zgłoszony do sezonu przez żaden klub i przez kolejne pół roku w praktyce pozostawał bez drużyny (choć właścicielem jego karty zawodniczej pozostawał Cruz Azul)[20]. Piłkarz wniósł sprawę do FIFA, powołując się na pogwałcenie prawa Bosmana[21].

W styczniu 2000 Adomaitis jako wolny zawodnik podpisał umowę ze swoim byłym klubem – chilijskim CSD Colo-Colo[21]. Cztery miesiące później FIFA orzekła jednak, iż gracz dokonał tego bezprawnie, gdyż wciąż był związany kontraktem z Cruz Azul. Światowa federacja ogłosiła, że Adomaitis formalnie jest do Colo-Colo jedynie wypożyczony, a permanentną umowę może z nim parafować tylko w wypadku zapłaty przez chilijski klub 400 tysięcy dolarów odszkodowania ekipie Cruz Azul[22]. Ostatecznie zarząd Colo-Colo nie zdecydował się na zapłatę tej kwoty, a zawodnik w czerwcu 2000 powrócił do Cruz Azul, wiążąc się z nim nowym, dwuletnim kontraktem[23]. Z ekipą z miasta Meksyk jako jeden z ważniejszych piłkarzy pierwszego składu dotarł do finału rozgrywek Copa Libertadores (2001)[18]. Tym samym Cruz Azul został pierwszą meksykańską drużyną, która zdołała dokonać tego osiągnięcia[8]. Łącznie w barwach Cruz Azul grał przez trzy lata i uznaje się go za jednego z bardziej zasłużonych piłkarzy w nowożytnych dziejach klubu[18].

W lipcu 2001 Adomaitis odszedł na wypożyczenie do niżej notowanego Puebla FC, co zwolniło w Cruz Azul miejsce dla obcokrajowca i pozwoliło klubowi zakontraktować Sebastiána Abreu[24]. W przeciętnej Puebli spędził rok, mając niepodważalne miejsce w składzie, po czym powrócił do Chile, gdzie został piłkarzem Santiago Morning[25]. Zanotował tam jednak rozczarowujący pobyt – na koniec sezonu spadł z Morning do drugiej ligi i bezpośrednio po relegacji odszedł z drużyny[26]. Profesjonalną karierę piłkarską zakończył w wieku 32 lat.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery Adomaitis osiadł w Santiago[12]. Ukończył kursy trenerskie w Argentynie i Meksyku[27]. Następnie był asystentem trenera Marcelo Barticciotto (swojego byłego kolegi klubowego z Colo-Colo) w trzech chilijskich zespołach – kolejno Universidad de Concepción (2007–2008), Colo-Colo (2008–2009) i Audax Italiano (2010)[28]. Razem z Barticciotto zdobył z Colo-Colo mistrzostwo Chile (Clausura 2008)[29]. W latach 2011–2012 pracował w swoim byłym klubie Santos Laguna jako asystent Benjamína Galindo (dawnego kolegi klubowego z Santosu i Cruz Azul)[30]. Wywalczył w tej roli tytuł mistrza Meksyku (Clausura 2012)[31]. Wreszcie w 2015 roku był asystentem Mauro Camoranesiego (swojego kolegi z Santosu i Cruz Azul) w meksykańskim drugoligowcu Deportivo Tepic[32].

Samodzielną karierę trenerską Adomaitis rozpoczął w sierpniu 2018, obejmując Deportes Melipilla z drugiej ligi chilijskiej[33]. Znacznie poprawił wyniki zespołu, uratował go przed spadkiem i zajął z nim bezpieczne, dziesiąte miejsce w tabeli. W grudniu nie przedłużono z nim umowy, co zostało przyjęte w środowisku z zaskoczeniem[34]. Już cztery miesiące później powrócił jednak na stanowisko trenera Melipilli[35].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Héctor Adomaitis, nuevo ídolo de la afición lagunera. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 25 lutego 1994. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  2. ↑ a b Semblanza de un Deportista. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 7 października 1993. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  3. ↑ a b Marco Malvido: Charla en Ruso. [w:] El Buen Fútbol [on-line]. elbuenfutbol.com, 27 marca 2012. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  4. ↑ Francisco Angeles: HECTOR ADOMAITIS, EL AMANTE DE LAS CANCHAS. [w:] Mundo Soccer [on-line]. mundosoccer.com. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  5. ↑ Héctor Adomaitis. [w:] Escribiendo Fútbol (blog) [on-line]. futbolanonimato.blogspot.com, 24 marca 2010. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  6. ↑ Adomaitis, el quinto extranjero.... [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 24 czerwca 1993. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  7. ↑ Héctor Adomaitis, el mejor argentino en Santos. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 5 czerwca 2017. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  8. ↑ a b c Víctor Altamirano: Adomaitis y su cariño por Santos y Cruz Azul. [w:] Excélsior [on-line]. excelsior.com.mx, 26 kwietnia 2013. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  9. ↑ Dana Rios: Santos Laguna: Guerreros Históricos III. [w:] Pasión Guerrera [on-line]. pasionguerrera.com, 29 lipca 2011. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2018)]. (hiszp.).
  10. ↑ ¿Cómo explicarle a las nuevas generaciones cómo jugaba el “Ruso” Adomaitis?. [w:] Soccermanía [on-line]. soccermania.com.mx, 12 kwietnia 2018. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2018)]. (hiszp.).
  11. ↑ Aún sin resolverse la situación económica de Adomaitis para seguir en Santos Laguna. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 9 lipca 1994. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  12. ↑ a b Héctor Adomaitis añora el pasado de Santos Laguna. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 20 kwietnia 2006. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  13. ↑ Hoy, el nombramiento de Héctor Adomaitis. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 7 grudnia 1995. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  14. ↑ Un minuto de deporte. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 16 listopada 1995. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  15. ↑ Adomaitis, transferible. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 31 maja 1996. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  16. ↑ Adomaitis regreso de su lesión para ser campeón. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 23 grudnia 1996. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  17. ↑ Cristian Padilla: El Santos Laguna festeja 31 años de vida, con alegrías y tristezas. [w:] ESPN [on-line]. espn.cl, 4 września 2014. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  18. ↑ a b c Marco Polo Zúñiga: Cruz Azul tiene sangre pampera. [w:] El Sol de Puebla [on-line]. elsoldepuebla.com.mx, 5 stycznia 2018. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  19. ↑ Hugo Chávez Barroso: Repasando las históricas finales entre clubes de la MLS y la Liga MX en Liga de Campeones Concacaf. [w:] Univision [on-line]. univision.com, 17 kwietnia 2018. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  20. ↑ Héctor Adomaitis: Lo Unico que Pido Es que Me Dejen Jugar. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 28 października 1999. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  21. ↑ a b Habrá que Ajustarse el Cinturón. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 19 listopada 1999. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  22. ↑ Las vueltas del caso Adomaitis. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 4 kwietnia 2000. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  23. ↑ Héctor Adomaitis: Me voy con pena. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 13 czerwca 2000. [dostęp 2018-09-10]. (hiszp.).
  24. ↑ Adomaitis no sigue en Cruz Azul. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 12 lipca 2001. [dostęp 2018-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2018)]. (hiszp.).
  25. ↑ ... Y Adomaitis a Morning. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 19 lipca 2002. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  26. ↑ Santiago Morning despidió a 18 jugadores tras el descenso. [w:] Cooperativa [on-line]. cooperativa.cl, 26 listopada 2002. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  27. ↑ Feliz Adomaitis por estar en la Comarca Lagunera. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 16 marca 2005. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  28. ↑ Adomaitis será ayudante de Barticciotto. [w:] El Mercurio de Valparaíso [on-line]. mercuriovalpo.cl, 2 października 2008. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  29. ↑ Colo Colo y Barticciotto: La historia de su 28° título. [w:] El Mercurio [on-line]. emol.com, 20 grudnia 2008. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  30. ↑ Héctor Adomaitis sale de Santos. [w:] MedioTiempo [on-line]. mediotiempo.com, 11 listopada 2012. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  31. ↑ ¡Santos Campeón!. [w:] El Siglo de Torreón [on-line]. elsiglodetorreon.com.mx, 21 maja 2012. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  32. ↑ Javier Carrillo: MI objetivo es llevar a Coras a la primera división: Mauro Camoranesi. [w:] Nayarit en Línea [on-line]. nayaritenlinea.mx, 6 stycznia 2015. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  33. ↑ Héctor Adomaitis es el nuevo técnico de Melipilla. [w:] CDF [on-line]. cdf.cl, 29 sierpnia 2018. [dostęp 2018-09-11]. (hiszp.).
  34. ↑ Los números de Héctor Adomaitis en su primer paso por Deportes Melipilla. [w:] Primera B Chile [on-line]. primerabchile.cl, 16 kwietnia 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  35. ↑ Deportes Melipilla presentó a Héctor Adomaitis como su nuevo director técnico. [w:] Al Aire Libre [on-line]. alairelibre.cl, 16 kwietnia 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Héctor_Adomaitis&oldid=73064139”