I Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Broniewskiego w Bolesławcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
I Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Broniewskiego w Bolesławcu
liceum ogólnokształcące
Ilustracja
Gmach I Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława Broniewskiego w Bolesławcu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bolesławiec

Adres

ul. Heleny i Wincentego Tyrankiewiczów 11

Data założenia

1947

Patron

Władysław Broniewski

Dyrektor

Cezary Czernatowicz

Wicedyrektorzy

Katarzyna Żak

Członkostwo

Towarzystwo Szkół Twórczych

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „I Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Broniewskiego w Bolesławcu”
Ziemia51°15′29,6467″N 15°34′04,1020″E/51,258235 15,567806
Strona internetowa

I Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Broniewskiego w Bolesławcu – istniejące od roku szkolnego 1946/47 liceum ogólnokształcące, powołane na mocy Zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 21.06.1947 r. (Dz. U. M.O. Nr 8 z 1947 r.), najstarsze liceum w mieście.

Od maja 1962 szkoła nosi imię Władysława Broniewskiego. W 1979 na wniosek szkoły Miejska Rada Narodowego zmieniła nazwę części Alei Wojska Polskiego na Heleny i Wincentego Tyrankiewiczów – powojennych założycieli szkoły. W 1984 szkołę wyróżniono Medalem 40–Lecia PRL; otrzymała też wyróżnienie Ministra Oświaty i Wychowania za mikrosystem wychowawczy szkoły. W styczniu 2015 zajęła 201 pozycję w Ogólnopolskim Rankingu Liceów[1].

Budynek szkoły powstał jako siedziba Królewskiego Domu Sierot i został on wpisany do Gminnej Ewidencji Zabytków pod nr poz. 532[2].

Aktualnie szkoła oprócz nauki języka angielskiego i języka niemieckiego oferuje naukę języka francuskiego, włoskiego oraz języka hiszpańskiego. Ponadto na zajęciach pozalekcyjnych prowadzona jest nauka języka rosyjskiego.

W liceum funkcjonują projekty wymiany uczniowskiej: Erasmus+[3], Wymiana Rodzinna z Siegburgiem (prowadzona od roku 1995)[4] oraz Wymiana Rodzinna z Włochami (od roku 2014)[5].

Absolwentami szkoły są m.in. dr hab. Barbara Marczuk i kpt. żw. Jacek Awłasewicz[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]