I liga polska w rugby (1990)
| |||
| Szczegóły turnieju | |||
| Termin |
25 marca 1990 – 4 listopada 1990 | ||
|---|---|---|---|
| Liczba drużyn |
8 | ||
 I miejsce
|
Ogniwo Sopot (3. tytuł) | ||
 II miejsce
|
|||
 III miejsce
|
|||
 II liga
|
|||
| Strona internetowa | |||
I liga polska w rugby (1990) – trzydziesty czwarty sezon najwyższej klasy ligowych rozgrywek klubowych rugby union w Polsce. Tytuł mistrza Polski zdobyło Ogniwo Sopot, drugie miejsce zajęła drużyna Budowlani Lublin, a trzecie Budowlani Łódź.
Uczestnicy rozgrywek[edytuj | edytuj kod]
W rozgrywkach I ligi w tym sezonie uczestniczyło osiem drużyn. Było wśród nich siedem zespołów występujących na tym poziomie w poprzednim sezonie: Ogniwo Sopot, Budowlani Łódź, Orkan Sochaczew, Lechia Gdańsk, Czarni Bytom, AZS AWF Warszawa i Budowlani Lublin, oraz jedna drużyna, która w poprzednim sezonie wygrała II ligę – Skra Warszawa. Skra co prawda nie wywalczyła awansu na boisku (przegrała baraż z Budowlanymi Lublin), jednak do rozgrywek nie przystąpił ubiegłoroczny wicemistrz Śląsk Ruda Śląska, gdzie rozwiązano sekcję rugby, i Skra zajęła jego miejsce[1].
Przebieg rozgrywek[edytuj | edytuj kod]
Rozgrywki toczyły się systemem wiosna – jesień, każdy z każdym, mecz i rewanż. Ostatnia drużyna spadała automatycznie do II ligi, a przedostatnia miała grać baraż o utrzymanie w I idze z drugim zespołem II ligi[2].
Wyniki spotkań[3]:
| Ogniwo Sopot | Budowlani Łódź | Orkan Sochaczew | Lechia Gdańsk | Czarni Bytom | AZS AWF Warszawa | Budowlani Lublin | Skra Warszawa | |
| Ogniwo Sopot | – | 68:10 | 134:3 | 23:3 | 9:0 (wo) | 64:10 | 38:6 | 46:9 |
| Budowlani Łódź | 12:22 | – | 36:7 | 22:7 | 56:3 | 3:3 | 12:6 | 30:20 |
| Orkan Sochaczew | 0:42 | 4:13 | – | 11:6 | 28:9 | 11:19 | 13:36 | 10:24 |
| Lechia Gdańsk | 0:27 | 14:14 | 23:6 | – | 48:7 | 18:3 | 3:16 | 19:16 |
| Czarni Bytom | 0:9 (wo) | 0:36 | 12:3 | 3:39 | – | 3:23 | 0:82 | 3:26 |
| AZS AWF Warszawa | 4:26 | 18:10 | 46:0 | 25:12 | 9:0 (wo) | – | 6:9 | 37:3 |
| Budowlani Lublin | 3:16 | 31:13 | 79:6 | 18:0 | 24:6 | 16:4 | – | 9:23 |
| Skra Warszawa | 9:0 (wo) | 4:9 | 9:0 (wo) | 18:21 | 50:10 | 34:11 | 6:18 | – |
Tabela końcowa (na czerwono wiersz z drużyną, która spadała do II ligi, a na żółto z drużyną, która grała w barażu o utrzymanie się w I lidze)[4]:
| Pozycja | Drużyna | Punkty razem | Bilans punktów |
|---|---|---|---|
| 1 | Ogniwo Sopot | 39 | 524:69 |
| 2 | Budowlani Lublin | 34 | 353:146 |
| 3 | Budowlani Łódź | 32 | 276:207 |
| 4 | AZS AWF Warszawa | 29 | 218:208 |
| 5 | Skra Warszawa | 28 | 250:223 |
| 6 | Lechia Gdańsk | 27 | 213:209 |
| 7 | Orkan Sochaczew | 14 | 102:488 |
| 8 | Czarni Bytom | 13 | 56:442 |
II liga[edytuj | edytuj kod]
Równolegle z rozgrywkami I ligi odbywała się rywalizacja w II lidze. Przed sezonem wycofała się drużyna Bobrek Karb Bytom. Z kolei w trakcie sezonu wycofali się Budowlani Olsztyn, w związku z czym rozgrywki ukończyły cztery zespoły. Rozgrywki toczyły się w systemie wiosna – jesień, każdy z każdym mecz i rewanż. Do I ligi miał awansować zwycięzca rozgrywek, a druga drużyna miała rozegrać baraż o awans do I ligi z przedostatnią drużyną z I ligi[5].
Końcowa tabela II ligi (na zielono wiersz z drużyną, która zdobyła awans do I ligi, a na żółto z drużyną, która uzyskała prawo do gry w barażu)[6]:
| Pozycja | Drużyna |
|---|---|
| 1 | VIS Siedlce |
| 2 | Posnania Poznań |
| 3 | AZS Katowice |
| 4 | Legionovia Legionowo |
Baraż o I ligę[edytuj | edytuj kod]
W barażu rozegranym pomiędzy przedostatnim zespołem I ligi i drugim zespołem II ligi, prawo gry w kolejnym sezonie w I lidze obronił Orkan Sochaczew, który pokonał Posnanię Poznań – w meczu padł remis 13:13, po dogrywce było 16:16, w kopach na bramkę wygrał Orkan 4:1[7].
Inne rozgrywki[edytuj | edytuj kod]
W sezonie tym nie rozegrano Pucharu Polski[8]. W mistrzostwach Polski juniorów zwycięstwo odnieśli Budowlani Łódź[9], a wśród kadetów Ogniwo Sopot[10].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Najlepszym trenerem został wybrany przez Polski Związek Rugby Maciej Powała-Niedźwiecki[11].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 203, 592, 593–604, 927.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 593.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 593–603.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 604.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 847, 563.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 848.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 927.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 924.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 920.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 921.
- ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 928.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Powała-Niedźwiecki, Jacek Wierzbicki: Encyklopedia polskiego rugby. Lublin: Przedsiębiorstwo Wydawnicze Związku Niewidomych „Print 6”, 2004. ISBN 83-87414-07-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]