Ibrahim Machus
 Delegacja syryjska na spotkaniu z prezydentem Francji Charlesem de Gaulle'em | |
| Data i miejsce urodzenia |
1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| minister zdrowia | |
| Okres |
od 1963 |
| Przynależność polityczna | |
| minister spraw zagranicznych | |
| Okres |
od 1965 |
| Przynależność polityczna |
Partia Baas |
Ibrahim Machus (ur. 1925, zm. 2013[1]) – syryjski lekarz i polityk, minister spraw zagranicznych Syrii w latach 1965–1967
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował medycynę na Uniwersytecie Damasceńskim. Jako student wziął ochotniczo w wojnie izraelsko-arabskiej w latach 1948-1949, jako członek personelu medycznego. Po wojnie ukończył studia i w 1954 udał się do Algierii, by wziąć udział w wojnie o niepodległość Algierii jako lekarz polowy. Był członkiem partii Baas[2].
Po zamachu stanu przeprowadzonym w 1963 przez Komitet Wojskowy partii Baas Machus wszedł do rządu Salah ad-Dina al-Bitara jako minister zdrowia. W rządzie Amina al-Hafiza, działającym między listopadem 1964 a majem 1965, zachował stanowisko. We wrześniu 1965 został wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych w rządzie Jusufa Zu’ajjina[2], który również był lekarzem polowym podczas wojny algierskiej[2]. Wszedł również do Przywództwa Regionalnego partii Baas[2].
Jego pozycja w syryjskiej elicie władzy wzrosła po zamachu stanu 23 lutego 1966, w wyniku którego radykalna frakcja partii Baas z Hafizem al-Asadem i Salahem Dżadidem na czele odsunęła od władzy umiarkowanych baasistów. Machus (popierany przez Dżadida[2][3]) pozostał ministrem spraw zagranicznych i był jednym z najbardziej wpływowych polityków[4].
W czerwcu 1967 Machus odbył podróż do kilku krajów europejskich, gdzie starał się zdobyć poparcie dla Syrii w konflikcie z Izraelem. Nic jednak nie uzyskał; gdy Syria poniosła klęskę w wojnie sześciodniowej, Machus podał się do dymisji[2]. Jego pozycja uległa osłabieniu; dotyczyło to całego radykalnego rządu syryjskiego[4]. W marcu 1968 Machus został kierownikiem Biura ds. Chłopów, w ramach którego kontynuował wdrażanie w kraju reformy rolnej. Po zamachu stanu przeprowadzonym w listopadzie 1970 przez Hafiza al-Asada, jako działacz obalonej frakcji radykalnej zbiegł do Algierii. Tam wrócił do praktyki lekarskiej, pracował przez wiele lat w szpitalu Mustafy Paszy w Algierze[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ L'opposant syrien Ibrahim Makhous tire sa révérence. Djazairess, 2013-09-12. [dostęp 2019-03-16]. (fr.).
- ↑ a b c d e f g Moubayed S. M.: Steel & Silk. Men and Women who shaped Syria 1900–2000. Cune Press, 2006, s. 289-290. ISBN 978-1-885942-41-8.
- ↑ P. Seale, Asad of Syria. The Struggle for the Middle East, University of California Press, Berkeley-Los Angeles 1989, ISBN 0-520-06667-7, s. 106.
- ↑ a b Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 50. ISBN 978-83-7638-111-4.