Iglica (broń)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Iglica – część mechanizmu uderzeniowego broni, która uderzając w spłonkę inicjuje wybuch ładunku miotającego. Iglica uderza w spłonkę pod wpływem energii sprężyny uderzeniowej albo w wyniku uderzenia w nią kurka lub bijnika. Przednia część, bezpośrednio uderzająca w spłonkę, nosi nazwę grota iglicy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 92. ISBN 83-11-06699-X.
  • Andrzej Ciepliński: Encyklopedia współczesnej broni palnej : (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WIS, 1994, s. 89-90. ISBN 83-86028-01-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iglica_(broń)&oldid=46800838”