Igrzyska Konferencji Pacyfiku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Igrzyska Konferencji Pacyfiku – międzynarodowe zawody lekkoatletyczne organizowane w latach 1969–1985.

Idea stworzenia tych zawodów powstała podczas letniej uniwersjady w 1967 w Tokio, która była zbojkotowana przez Związek Radziecki i sprzymierzone z nim państwa. Przedstawiciele pięciu państw: Australii, Japonii, Kanady, Nowej Zelandii i Stanów Zjednoczonych uzgodnili, że co cztery lata w roku poolimpijskim będą się odbywały zawody lekkoatletyczne skupiające sportowców z tych pięciu państw.

Odbyło się pięć edycji igrzysk Konferencji Pacyfiku. Do udziału w igrzyskach w 1981 dopuszczono lekkoatletów z wszystkich państw, w tym z Polski. Zwycięzcami zawodów w 1981 pochodzącymi spoza państw–założycieli byli András Paróczai, Bronisław Malinowski, Miklós Németh, Grażyna Rabsztyn i Tessa Sanderson[1].

Edycje[edytuj | edytuj kod]

lp. rok miasto – organizator
I 1969 Japonia Tokio
II 1973 Kanada Toronto
III 1977 Australia Canberra
IV 1981 Nowa Zelandia Christchurch
V 1985 Stany Zjednoczone Berkeley

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pacific Conference Games [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-18] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]