Indeks Pedersen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Indeks Pedersen – jest miarą zmienności partii politycznych w systemie wyborczym.

Indeks został opisany przez Dunkę, Mogens N. Pedersen (profesor Syddansk Universitet) i opublikowany w European Journal of Political Research w roku 1979 pod tytułem The Dynamics of European Party Systems: Changing Patterns of Electoral Volatility i obejmował on lata 1948-77 i kilkanaście demokratycznych krajów europejskich, gdzie kraje socjalistyczne z oczywistych powodów pomijał[1][2].

Indeks ten określa miarę zmienności dla wolnych wyborów na poziomie lokalnym (poziom elektoratu, liczba miejsc w parlamencie) lub na poziomie areny politycznej dla poszczególnych partii na poziomie kraju lub Europy pomiędzy wyborami. Do obliczenia indeksu stosujemy wzory:

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W. Ascher and S. Tarrow, 'The Stability of Communist Electorates: Evidence from a Longitudinal Analysis of French and Italian Aggregate Data', American Journal of Political Science, 19/3 (1975), 48o-i.
  2. Indeks Pedersen

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rainer-Olaf Schultze: Volatilität. In: Rainer-Olaf Schultze, Dieter Nohlen (Hrsg.): Lexikon der Politikwissenschaft. Band 2: N-Z. 4. Auflage. Beck, München 2009, ISBN 978-3-406-59234-8.