Inkatenacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Liber catenatus w bibliotece w Cesenie

Inkatenacja (łac. catena, łańcuch) - okucia z łańcuchami, w które zaopatrywane były oprawy starych ksiąg, w celu przykucia tych ksiąg do pulpitu (skryptorium), na którym je czytano. Termin dotyczy głównie ksiąg sprzed ery druku - przepisywanych ręcznie i bogato zdobionych, a przez to będących bardzo cennymi przedmiotami. Okucia gwarantowały także stabilność księgi położonej na pochyłym pulpicie.

Księgę w ten sposób zabezpieczoną nazywano z łaciny liber catenatus[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zbigniew. Gruszka, Hanna. Tadeusiewicz, Podręczny słownik bibliotekarza, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. SBP, 2011, s. 177, ISBN 978-83-61464-39-6, OCLC 793099732 [dostęp 2020-02-05].