Inkatenacja
Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Inkatenacja (łac. catena, łańcuch) - okucia z łańcuchami, w które zaopatrywane były oprawy starych ksiąg, w celu przykucia tych ksiąg do pulpitu (skryptorium), na którym je czytano. Termin dotyczy głównie ksiąg sprzed ery druku - przepisywanych ręcznie i bogato zdobionych, a przez to będących bardzo cennymi przedmiotami. Okucia gwarantowały także stabilność księgi położonej na pochyłym pulpicie.
Księgę w ten sposób zabezpieczoną nazywano z łaciny liber catenatus[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew. Gruszka , Hanna. Tadeusiewicz , Podręczny słownik bibliotekarza, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. SBP, 2011, s. 177, ISBN 978-83-61464-39-6, OCLC 793099732 [dostęp 2020-02-05] .