Iryna Kazulina
 Iryna Kazulina w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej (2007) | |
| Data urodzenia |
1959 |
|---|---|
| Data śmierci |
23 lutego 2008 |
| Przyczyna śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
działaczka społeczna |
| Małżeństwo | |
Iryna Iwanauna Kazulina (biał. Ірына Іванаўна Казуліна[a], ros. Ирина Ивановна Казулина, Irina Iwanowna Kazulina; ur. 1959, zm. 23 lutego 2008) − białoruska działaczka społeczna, żona byłego kandydata na prezydenta Białorusi Alaksandra Kazulina.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w 1959 roku. Była działaczką społeczną, walczyła o uwolnienie osób, które zostały osadzone w więzieniach przez władze Alaksandra Łukaszenki, jej zdaniem, z przyczyn politycznych. Jedną z takich osób był jej mąż, były kandydat na prezydenta Białorusi Alaksandr Kazulin[1]. We wrześniu 2007 roku była jednym z organizatorów Międzynarodowej Konferencji nt. Problemów Raka Piersi[2].
W 1997 roku zdiagnozowano u niej raka piersi i poddano leczeniu. W 2005 roku wykryto u niej raka płuca[2]. Po aresztowaniu Alaksandra Kazulina jej stan gwałtownie się pogorszył, jednak zgodnie z jej wolą informacja na ten temat nie została przekazana ani do publicznej wiadomości, ani mężowi. Iryna obawiała się, że władze mogłyby to wykorzystać do nacisków na Alaksandra w więzieniu. Zmarła 23 lutego 2008 roku o godzinie 20:30[1].
Irynie Kazulinie zostało poświęcone opowiadanie Maryi Wajciaszonak Zahad karalewy, abo Piać chwilin u parozie (pol. Rozkaz królowej, albo Pięć minut w prozie), opublikowane na łamach czasopisma „Nasza Niwa” 23 lutego 2007 roku[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Iryna Kazulina była żoną białoruskiego polityka Alaksandra Kazulina[1]. Miała dwie córki − starszą Wolhę i sześć lat młodszą Juliję[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, przy użyciu białoruskiej łacinki: Iryna Ivanaŭna Kazulina.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Адмучылася Ірына Казуліна. Nasza Niwa, 2008-02-24 17:59. [dostęp 2014-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-27)]. (biał.).
- ↑ a b c Ирина Козлик, Надежда Белохвостик: Ирина Козулина боролась с раком 10 лет. Komsomolskaja Prawda, 2008-02-26. [dostęp 2014-05-30]. (ros.).