Itacaré
14°16′40″S 38°59′49″W/-14,277778 -38,996944
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Stan | |||
| Data założenia |
1732 | ||
| Powierzchnia |
730,280[1] km² | ||
| Wysokość |
29 m n.p.m. | ||
| Populacja (2010) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
73 | ||
Położenie na mapie Bahia  | |||
Położenie na mapie Brazylii  | |||
| 14°16′40″S 38°59′49″W/-14,277778 -38,996944
| |||
| Strona internetowa | |||
Itacaré – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Bahia. Znajduje się w Regionie Północno-Wschodnim, w mezoregionie Sul Baiano i mikroregionie Ilhéus-Itabuna.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Itacaré leży 65 km na północ od Ilhéus, w części wybrzeża o nazwie Costa do Cacau (Kakaowe Wybrzeże) u ujścia rzeki Rio de Contas. Sąsiaduje z gminami Maraú, Aurelino Leal, Ubaitaba, Uruçuca, Ilhéus oraz z Oceanem Atlantyckim. Znajduje się w strefie klimatu tropikalnego ze średnią roczną temperaturą 27 stopni Celsjusza. Obszar gminy wynosi ok. 732 km².[3]
Liczy ok. 24 tys. mieszkańców, z czego ok. połowa zamieszkuje tereny wiejskie[4].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Występuje kilka możliwych źródeł pochodzenia nazwy Itacaré
- w języku tupi oznacza “kajmana z kamienia”, gdzie itá (kamień) i îakaré (kajman)[5]
- nazwa może też oznaczać “okrągły kamień” lub “piękny kamień”[6]
- źródła przytaczane przez Biblioteca Central da Universidade Federal da Bahia (Centralną Bibliotekę Uniwersytetu Federalnego w Bahia) podają znaczenie: “rzeka o innym dźwięku”, gdzie itaca (głośna rzeka) a ré (inny)[6]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszymi mieszkańcami Itacaré były plemiona indiańskie, żyjące z rybołówstwa i rolnictwa. Ok. 1000 r. region został podbity przez Indian tupi, którzy wypędzili plemiona zasiedlające wcześniej te ziemie w głąb kontynentu. Kiedy w te okolice przybyli kolonizatorzy portugalscy, żyli tu Indianie z grupy tupiniquim[7].
Ok. 1530 r. Portugalczycy rozpoczęli kolonizację tego regionu, dzieląc Brazylię na dziedziczne kapitanie. Wraz z Portugalczykami przybyli również jezuici, których zadaniem było wytyczanie granic nowo skolonizowanych ziem.[8]
Ok. 1720 r. jezuita Luis de Grã wzniósł tu kaplicę pod wezwaniem św. Michała Archanioła i nazwał całą osadę São Miguel da Barra do Rio de Contas. Osada uzyskała prawa miejskie 26 stycznia 1732 r., nadane jej przez Marię Athaíde e Castro, hrabinę Resende, donatariuszkę kapitanii Ilhéus[6].
Z okresu kolonialnego pochodzą główne zabytki Itacaré: Casa dos Jesuitas (Dom Jezuitów) i kościół Igreja Matriz (1723 r.), wpisany na listę zabytków stanu Bahia przez IPAC (Instituto do Patrimônio Ambiental e Cultural da Bahia). W miasteczku zachowały się też kamienice kolonialne, w których mieszczą się dzisiaj pensjonaty i sklepy[6].
W czasach kolonialnych zdarzały się ataki Indian, więc jezuici wybudowali tunel, łączący kościół z Domem Jezuitów, przez który w razie napadu mogli wydostać się na zewnątrz zabudowań i schronić w lesie[6].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Do lat 70. XX wieku podstawą gospodarki Itacaré i całego regionu była uprawa kakao, jednak zaraza czarciej miotły (vassoura de bruxa) spowodowała znaczne straty w uprawach i gospodarka oparta na plantacjach kakao podupadła[8].
Przez ponad 20 lat miasteczko było odizolowane, dopiero w 1998 r. po wybudowaniu drogi Estrada Parque da Serra Ilhéus-Itacaré, nastąpił rozwój turystyki. Droga łącząca Itacaré z oddalonym o 65 km Ilhéus jest ścieżką ekologiczną, przy której znajdują się punkty widokowe, plaże, wodospady oraz tunele dla dzikich zwierząt. Do drogi przylegają trzy obszary chronione: park stanowy Parque Estadual do Conduru oraz Unidades de Conservação da Lagoa Encantada i Serra Grande –Itacaré[9].
Przed wybudowaniem drogi, w 1993 r. wyznaczono tu Área de Proteção Ambiental (APA - obszar ochrony środowiska), dzięki czemu w Itacaré zaczęła się rozwijać ekoturystyka[10].
Obecnie gospodarka Itacaré opiera się w 90% na turystyce[11].
Miasteczko jest popularne wśród surferów, odbywa się tu kilka wydarzeń związanych z tym sportem, np. Eco Surf Festival[12] pod patronatem Secretaria do Turismo do Estado (Stanowego Sekretariatu ds. Turystyki) czy eliminacje Mistrzostw Świata w Surfingu, organizowane przez World Surf League (WSL)[13].
Plaże[edytuj | edytuj kod]
- Concha
- Coroinha
- Costa
- Engenhoca
- Havaizinho
- Itacarezinho
- Jeribucaçu
- Pontal
- Prainha
- Resende
- Ribeira
- São José
- Serra Grande
- Praia de Siriaco
- Tiririca
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Resolução do IBGE nº 05, de 10 de outubro de 2002. Área Territorial dos Municípios da Bahia. „Diário Oficial da União”, s. 56, 11 października 2002. República Federativa do Brasil – Imprensa Nacional. ISSN 1676-2339. [dostęp 2020-04-24]. (port.).
- ↑ Censo Populacional 2010
- ↑ ITACARE.COM S.V. Ltda, ITACARE.COM - A cidade - Itacaré - Bahia [online], www.itacare.com.br [dostęp 2017-07-16] (port. braz.).
- ↑ IBGE | Cidades | Bahia | Itacaré [online], cidades.ibge.gov.br [dostęp 2017-07-16].
- ↑ A.E. Navarro, Dicionário de tupi antigo: a língua indígena clássica do Brasil, São Paulo 2013, s. 571.
- ↑ a b c d e ITACARE.COM S.V. Ltda, ITACARE.COM - Historia - Itacaré - Bahia [online], www.itacare.com.br [dostęp 2017-07-16] (port. braz.).
- ↑ E. Bueno, Brasil: uma história, São Paulo 2003, s. 19.
- ↑ a b A história de Itacaré/BA - Itacaré Paradise, „Itacaré Paradise” [dostęp 2017-07-16] (port. braz.).
- ↑ Bahia » Estrada Parque da Serra Ilhéus-Itacaré [online], www.bahia.com.br [dostęp 2017-07-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-16] (port. braz.).
- ↑ http://www.icmbio.gov.br/cepsul/images/stories/legislacao/Decretos/1993/dec_ba_2186_1993_uc_criaapacostaitacareserragrande_ba_altrd_dec_8649_2003.pdf
- ↑ BAHIA ECONOMICA [online], bahiaeconomica.com.br [dostęp 2017-07-16] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-07].
- ↑ Itacaré: paraíso do surfe na Bahia | Bahiatursa [online], www.bahiatursa.ba.gov.br [dostęp 2017-07-16] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-05].
- ↑ Surf Eco Festival em Itacaré | Itacaré Urgente [online], itacareurgente.com [dostęp 2017-07-16] (port. braz.).