Iwan Mytruś-Wyhowski
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 czerwca 1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
lato 1944? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Iwan Mytruś-Wyhowski, ukr. Іван Митрусь-Виговський (ur. 2 czerwca?/14 czerwca 1897 w stanicy Umanskaja na Kubaniu, zm. latem 1944 r.?) – ukraiński wojskowy (sotnik), oficer kontraktowy Wojska Polskiego, członek Armii Krajowej.
Od 1907 r. uczył się w korpusie kadetów w Tyflisie. W 1912 r. został wyrzucony z niego z powodu głoszenia ukraińskich haseł narodowych. Po 1918 r. służył w Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej, dochodząc do stopnia sotnika. Służył w 2 Zaporoskim pułku konnym. W 1921 r. wraz z pozostałymi wojskowymi ukraińskimi został internowany w Polsce. Pod koniec lat 20. wstąpił do Wojska Polskiego, zostając oficerem kontraktowym w stopniu porucznika. Służył w 7 pułku Ułanów Lubelskich. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. Dostał się do niewoli niemieckiej, z której po pewnym czasie został wypuszczony. Wstąpił do Armii Krajowej (AK), obejmując dowództwo konspiracyjnego szwadronu 7 pułku Ułanów Lubelskich AK. Podczas akcji „Burza” latem 1944 r. szwadron zdobył koszary w Mińsku Mazowieckim, wyzwolonym przez AK. Po tej akcji por. I. Mytruś-Wyhowski zaginął.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Udział Ukraińców w Powstaniu Warszawskim 1944 r. (jęz. ukraiński). nslowo.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-04)].
- Kolejny artykuł o udziale Ukraińców w Powstaniu Warszawskim 1944 r. (jęz. ukraiński)