Józef Bobrowski
 Józef Bobrowski - portret | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 września 1995 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Bobrowski (ur. 19 czerwca 1927 w Tarnowie, zm. 8 września 1995 w Krakowie[1]) – odnowiciel cmentarza Orląt Lwowskich[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia ekonomiczne we Wrocławiu, gdzie uzyskał tytuł magistra ekonomii. W latach 1953–1974 pracował w Chemobudowie Kraków. Następnie, od 1974 do 1982, był dyrektorem Krakowskiego Zjednoczenia Budownictwa. Później pracował jako dyrektor w Energopolu. Równolegle wykładał w Akademii Ekonomicznej w Krakowie (1979–1986). Jako dyrektor lwowskiego oddziału Energopolu wspierał zachowanie pamięci polskiej na Kresach[3][1]. W tych poczynaniach wspierała go żona Krystyna, która jeszcze po jego śmierci społecznie zajmowała się pozyskiwaniem środków finansowych na niesienie pomocy Polakom mieszkającym we Lwowie.
Osiągnięcia i działalność[edytuj | edytuj kod]
Najważniejszym celem i osiągnięciem życia Józefa Bobrowskiego była odnowa cmentarza Orląt we Lwowie, za co w 1990 otrzymał od Ministra Spraw Zagranicznych Krzysztofa Skubiszewskiego „Dyplom uznania za zasługi dla ratowania Polskiego dziedzictwa kulturalnego”[4], a w 1994 Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[1]. Okres pobytu we Lwowie w latach 1988–1991 opisał Jerzy Janicki w „Alfabecie Lwowskim”[5].
Po powrocie do kraju i przejściu na Józef Bobrowski włączył się do działań Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, obejmując funkcję wiceprezesa[1], gdzie z jego inicjatywy rozpoczęła się budowa szkoły polskiej w Wilnie. Wydał także dyspozycję w sprawie budowy Domu Polskiego w Mohylewie[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Syn profesora Józefa i nauczycielki Marii z domu Brągiel. Żona Krystyna z domu Czarnik[6][2], syn Tomasz[3].
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Wspomnienia o Józefie Bobrowskim, „Biuletyn Informacyjny Stowarzyszenia "Wspólnota Polska"”, 10, październik 1995, s. 36–38, ISSN 1233-0051 [dostęp 2020-11-28].
- ↑ a b Janusz M. Paluch, Rozmowy o Kresach i nie tylko, Małe Wydawnictwo, s. 14–22, ISBN 978-83-929708-6-6.
- ↑ a b Stanisław S. Nicieja, Cmentarz obrońców Lwowa, s. 152, 195.
- ↑ Biuletyn Informacyjny Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" [online], Nr 11, str. 13-14, 30 czerwca 1992.
- ↑ Jerzy Janicki, Alfabet Lwowski, str. 184-166, Polska Oficyna Wydawnicza BGW.
- ↑ Redakcja, Krystyna Bobrowska [online], Dziennik Polski, 22 października 2004 (pol.).