Język vanimo
(Przekierowano z Język dusur)
| Obszar |
prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2670 (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | vam | ||
| IETF | vam | ||
| Glottolog | vani1248 | ||
| Ethnologue | vam | ||
| WALS | dum | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język vanimo (a. wanimo, manimo), także: dumo[2][3], duso[1][3] – język papuaski używany w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei, w trzech wsiach w dystrykcie Vanimo. Według danych z 2000 roku posługuje się nim blisko 3 tys. osób[1].
Jest językiem tonalnym[4]. Należy do rodziny języków skou. Dzieli się na dwa dialekty: dumo i dusur[3].
W 1973 r. do obszaru tego języka zaliczono miejscowości: Isi, Vanimo, Warimo, Yako[5].
Do jego zapisu stosuje się alfabet łaciński, aczkolwiek w ograniczonym zakresie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Vanimo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Aung Si, Francesca Lahe-Deklin: Coral Gardens of the Dumo People of Papua New Guinea: A Preliminary Account. W: Nemer Narchi, Lisa Leimar Price (red.): Ethnobiology of Corals and Coral Reefs. Cham: Springer International Publishing, 2015, s. 117–132. DOI: 10.1007/978-3-319-23763-3. ISBN 978-3-319-23763-3. OCLC 933587209. [dostęp 2022-07-18]. (ang.).
- ↑ a b c Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Vanimo. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-20)]. (ang.).
- ↑ Malcolm D. Ross: Some elements of Vanimo, a New Guinea tone language. W: Papers in New Guinea Linguistics No. 20. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, s. 77–109, seria: Pacific Linguistics A-56. DOI: 10.15144/PL-A56.77. ISBN 0-85883-215-1. OCLC 731118288. (ang.).
- ↑ Donald C. Laycock: Sepik languages – checklist and preliminary classification. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1973, s. 18, seria: Pacific Linguistics B-25. DOI: 10.15144/PL-B25. ISBN 0-85883-084-1. OCLC 5027628. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).