Język urartyjski

Język urartyjski (język alarodyjski, język chaldejski)^[1] – wymarły język z rodziny paleokaukaskiej, używany przez ludność starożytnego państwa Urartu w IX–VI w. p.n.e.^[1] Znany z kilkuset zapisanych nowoasyryjskim pismem klinowym inskrypcji skalnych^[1] i glinianych tabliczek znajdowanych w Anatolii, Syrii, Mezopotamii. Wykazuje związki z językiem huryckim^[1]. Wywodzi się zapewne z tego samego prajęzyka, co hurycki^[2].

Podobnie jak kultura hurycka, także i urartyjska miała znaczący wpływ na sąsiednie kultury. Po Urartyjczykach pozostały nazwy miejscowe, chociażby góry Ararat.

Język urartyjski odczytał Johannes Friedrich, który w 1933 wydał jego pierwszą gramatykę^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Język urartycki. WIEM. [dostęp 2010-12-23].
↑ ^a ^b Urartian language, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-02-19] (ang.).

[wiem-1] Język urartycki. WIEM. [dostęp 2010-12-23].

[Encyclopaedia_Britannica-2] Urartian language, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-02-19] (ang.).

[1]

[2]