Przejdź do zawartości

Język protobułgarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Język protobułgarski (Bolğar, bułg. прабългарски език) – wymarły język zaliczany tradycyjnie do rodziny tureckiej. Posługiwali się nim Protobułgarzy w IX wieku.

Język ten cechowało zjawisko rotacyzmu (przejścia określonej głoski w określonej pozycji w głoskę ‘r’) i lambdalizmu (zamiany w ‘l’).

Z języka tego napłynęła do współczesnej bułgarszczyzny nieznaczna liczba wyrazów, np. бъбрек (nerka) czy кумир (bożek, idol). Kilkanaście słów pochodzenia protobułgarskiego zachowało się także w języku węgierskim[1][2]:

węgierski czuwaski turecki
gyümölcs (owoce) çимĕç yemiş (orzechy)
sárga (żółty) шурă (biały) sari
sok (dużo) çok
szél (wiatr) çил yel
çер yer
szőlő (winogrono) çырла çilek (truskawka)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A magyar nyelv történeti-etimológiai szótára, Budapest, Akadémiai Kiadó, 1967–1976.
  2. Gombocz Zoltán, Die bulgarisch-türkische Lehnwörter in der ungarischen Sprache (Helsinki, 1912).