Język temoq
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
300[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tmo | ||
| IETF | tmo | ||
| Glottolog | temo1243 | ||
| Ethnologue | tmo | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język temoq, także ulu indau[1][2] – język austroazjatycki używany w stanie Pahang w Malezji[3], przez członków ludu Temoq[1]. Należy do grupy języków aslijskich[2][3].
Posługuje się nim ok. 300 osób[1]. Znajduje się na skraju wymarcia[3].
Jest blisko spokrewniony z językiem semelai[4]. Bywa uważany za dialekt semelai[5].
Nie został dobrze opisany w literaturze[1]. Nie wykształcił piśmiennictwa[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Temoq. Endangered Languages Project. [dostęp 2022-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-17)]. (ang.).
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Temoq. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Temoq, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Kruspe 2004 ↓, s. 11.
- ↑ Bradley 2007 ↓, s. 412.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David Bradley: East and Southeast Asia. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 349–422. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).
- Nicole Kruspe: A Grammar of Semelai. Cambridge: Cambridge University Press, 2004. DOI: 10.1017/CBO9780511550713. ISBN 978-0-511-55071-3. ISBN 978-0-521-81497-3. OCLC 53162137. [dostęp 2023-12-15]. (ang.).