Jacek Groszkiewicz

Jacek Groszkiewicz

Imię i nazwisko	Hersz Herszkowic
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1909 Kowal
Data śmierci	25 kwietnia 1973
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	działacz komunistyczny, dziennikarz
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Partia	Komunistyczna Partia Polski Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików) Polska Partia Robotnicza Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Jacka Groszkiewicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jacek Groszkiewicz (właściwie Hersz Herszkowicz) (ur. 8 listopada 1909 w Kowalu, zm. 25 kwietnia 1973) – działacz komunistyczny, publicysta, pierwszy redaktor naczelny Głosu Wybrzeża (1948-1950), redaktor naczelny Głosu Robotniczego i Agencji Robotniczej.

Życiorys

Syn cukiernika Izraela. Podczas nauki we włocławskim gimnazjum był członkiem żydowskiej organizacji Haszomer Hacair. Od 1928 studiował historię na UW i uczęszczał na kursy pedagogiczne. Od 1929 członek Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK) i KPP. Działacz Związku Zawodowego Nauczycieli Żydów, od 1931 członek i przewodniczący zarządu tego związku. Członek Zarządu Akademickiego Koła „Pochodnia”, z ramienia której w 1930 brał udział w zjeździe Wzajemnej Pomocy. Działał w Biurze Żydowskim Komitetu Warszawskiego KPP. 1936–1936 działał w Komitecie Okręgowym (KO) KPP w Łodzi. Kilkakrotnie aresztowany za działalność komunistyczną. Po wrześniu 1939 był nauczycielem i kierownikiem szkoły w Brześciu oraz przewodniczącym związku zawodowego pracowników szkół i członkiem obwodowego komitetu MOPR (do czerwca 1941, gdy udał się do Pińska). Od lata 1941 do kwietnia 1944 żołnierz Armii Czerwonej. W kwietniu 1944 wstąpił do WKP(b). Od czerwca 1944 w 1 Armii WP. Absolwent szkoły podchorążych, zastępca dowódcy baterii ds. politycznych 3 Dywizji Piechoty i uczestnik walk pod Warką i na Pradze. Od października 1944 członek egzekutywy i kierownik Wydziału Propagandy Komitetu Warszawskiego PPR. Uczestnik warszawskiej konferencji PPR w lutym 1945 i współorganizator wiecu pierwszomajowego w 1945 oraz szkolenia partyjnego. W lipcu 1945 został skierowany przez KC PPR na II stanowisko sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku, gdzie od kwietnia 1946 pracował w prasie partyjnej. Był pierwszym redaktorem naczelnym organu KW PPR/PZPR – „Głosu Wybrzeża”. Był delegatem na I Zjazd PPR w grudniu 1945 i Zjazd Zjednoczeniowy (I Zjazd PZPR) w grudniu 1948. Od 1950 redaktor naczelny „Głosu Robotniczego”, organu Komitetu Łódzkiego PPR. Od 1952 redaktor naczelny Agencji Robotniczej Był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera B33-8-2).

Bibliografia

• Celina Budzyńska, Groszkiewicz Jacek, w: Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.