Jakobinia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakobinia
Ilustracja
Justicia brandegeeana
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

akantowate

Rodzaj

jakobinia

Nazwa systematyczna
Justicia L.
Sp. Pl. 15. 1 Mai 1753
Typ nomenklatoryczny

J. hyssopifolia L.[3]

Synonimy
  • Adatoda Adanson
  • Adhatoda Miller
  • Calophanoides Ridley
  • Ecbolium Kuntze (1891), not Kurz (1871)
  • Gendarussa Nees
  • Mananthes Bremekamp
  • Rhaphidospora Nees
  • Rostellaria Nees (1832), not C. F. Gaertner (1807)
  • Rostellularia Reichenbach[4]
Justicia carnea

Jakobinia[5], jakobinka, strzałkowiec[6] (Justicia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny akantowatych (Acanthaceae). Obejmuje ok. 600[7]–700[8] gatunków (współcześnie zalicza się tu szereg dawniej wyodrębnianych rodzajów takich jak: Adhotoda, Beloperone, Jacobinia, Monechma, Rugia[8]). Występują one głównie w strefie tropikalnej i subtropikalnej z centrum zróżnicowania w Ameryce Południowej i Środkowej[7], także w ciepłym klimacie umiarkowanym[8]. Rodzaj bardzo zróżnicowany[8] i zasiedlający różnorodne siedliska – od pustyń i gór poprzez lasy po mokradła[7]. Wiele gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne, np. J. brandegeeana, J. suberecta[7], niektóre gatunki wykorzystywane są w ziołolecznictwie, np. J. adhatoda i J. gendarussa, rośliną jadaną jako warzywo jest J. klossi i J. ladanoides, halucynogenem jest J. pectoralis[8].

Nazwa naukowa rodzaju upamiętnia szkockiego prawnika i ogrodnika – Jamesa Justice’a (1698–1763), którego ekstrawagancki ogród doprowadził do bankructwa[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Byliny i półkrzewy do 2 m wysokości[7], rzadko też krzewy[4] i niewielkie drzewa[8].
Liście
Naprzeciwległe, czasem srebrzyste lub całkiem zredukowane[7], ogonkowe lub siedzące, zwykle całobrzegie, rzadziej zatokowo wcinane lub drobno piłkowane[4].
Kwiaty
Zebrane w wierzchotkowate kwiatostany szczytowe lub wyrastające w kątach liści, czasem zredukowane do pojedynczego kwiatu, często też w formie grona lub wiechy. Kwiaty wsparte są różnorodnie wykształconymi przysadkami, często okazałymi i barwnymi. Podobne do nich są też dwa podkwiatki wyrastające na szypułkach[4]. Kielich jest dwuwargowy, tworzony przez pięć działek. Płatki są zrośnięte i tworzą dwuwargową, rurkowatą lub lejkowatą koronę z górną wargą dwułatkową i dolną trójłatkową. Korona ma barwę białą lub czerwoną. Pręciki cztery lub dwa. Zalążnia górna, dwukomorowa, z dwoma zalążkami w każdej z komór. Szyjka słupka pojedyncza zakończona zaokrąglonym lub lekko dwudzielnym znamieniem[7][4].
Owoce
Torebki z dwoma lub czterema nasionami[7][4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj z plemienia Justiciinae z podrodziny Acanthoideae w obrębie rodziny akantowatych Acanthaceae[2][8].

Wykaz gatunków

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-02-15] (ang.).
  3. Justicia. [w:] Index Nominum Genericorum [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-02-15].
  4. a b c d e f Jia-qi Hu & Thomas F. Daniel: Justicia Linnaeus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2019-02-15].
  5. Anna Skalicka: Encyklopedia roślin domowych. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1992, s. 316. ISBN 83-7066-242-0.
  6. Alain Delavie (red.): Rośliny pokojowe. Warszawa: Hachette Livre Polska Sp. z o.o., 2009, s. 160, 332. ISBN 978-83-7575-544-2.
  7. a b c d e f g h i Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 274. ISBN 0-333-74890-5.
  8. a b c d e f g David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 482, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.