Jakub Wołąsiewicz

Jakub Wołąsiewicz
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1960 ; Zielona Góra
Data śmierci	7 czerwca 2016
	Ambasador RP w Estonii
Okres	od 1994; do 2001
Poprzednik	Jarosław Lindenberg
Następca	Wojciech Wróblewski
	Pełnomocnik Ministra SZ ds. postępowań przed ETPC
Okres	od 28 października 2003; do 2 lipca 2012
Poprzednik	Krzysztof Drzewicki
Następca	Justyna Chrzanowska
	Konsul Generalny RP w Doniecku
Okres	od 2013; do 2015
Poprzednik	utworzenie placówki
Następca	zamknięcie placówki
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jakub Jacek Wołąsiewicz (ur. 1 lutego 1960 w Zielonej Górze, zm. 7 czerwca 2016) – polski urzędnik państwowy i dyplomata w stopniu ambasadora tytularnego, ambasador RP w Estonii (1994–2001), Konsul Generalny RP w Doniecku (2013–2015)^[1], znawca praw człowieka^[2].

Życiorys

Pochodził z rodziny kresowej^[3]^[4]. W 1984 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego^[5], po czym uzyskał zatrudnienie w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pracował m.in. w Departamencie Prawno-Traktatowym, Departamencie Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą, Departamencie Europy i Departamencie do spraw Postępowań przed Międzynarodowymi Organami Ochrony Praw Człowieka, w tym jako wicedyrektor i dyrektor. W latach 1994–2001 był ambasadorem RP w Estonii. Od 28 października 2003 do 2 lipca 2012 Pełnomocnik Ministra Spraw Zagranicznych do spraw Postępowań przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu (pilotował m.in. sprawy Broniowski przeciwko Polsce^[6] oraz Janowiec i inni przeciwko Rosji (tzw. sprawa katyńska)^[7]. Jako ekspert do spraw prawnych bezpośrednio po katastrofie smoleńskiej opracował notkę na temat możliwości prowadzenia śledztwa^[8]. W 2013 mianowany Konsulem Generalnym RP w Doniecku, w którym, będąc dyplomatą na trudne czasy^[9] - z sukcesem prowadził negocjacje nad uwolnieniem osób porwanych przez prorosyjskich separatystów^[10]; funkcję tę pełnił aż do likwidacji placówki 27 lutego 2015 w związku z agresją rosyjską na wschodzie Ukrainy^[11].

Odznaczony w 2000 estońskim Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy^[12] oraz w 2014 Odznaką Honorową „Bene Merito”^[13].

Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie^[14].

Przypisy

↑ Wywiad - wspomnienie o śp. ambasadorze Jakubie Wołąsiewiczu (1960-2016), [w:] Archiwalne webinary [online], POLSKA360.org, 28 października 2022 .
↑ LeonardL. Drożdżewicz LeonardL., PAMIĘCI AMBASADORA WOŁĄSIEWICZA, „Znad Wilii”, nr 4 (92), 2022, s. 147 .
↑ Kresy24.pl, Odszedł Jakub Wołąsiewicz – dyplomata i społecznik [online] .
↑ LeonardL. Drożdżewicz LeonardL., W służbie Rzeczypospolitej, „Znad Wilii”, nr 2 (86), 2021, s. 151-152 .
↑ MichałM. Balcerzak MichałM., Propter Memoriam Ambasador Jakub Wołąsiewicz (*1.II.1960 – †7.VI.2016), „Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego”, XIV, europeistyka.uj.edu.pl, 2016 [dostęp 2020-03-10] .
↑ Ugoda przed ETPC [online], wrzesień 2005 .
↑ Wyrok ETPC [online], 16 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2018-05-21] .
↑ WitoldW. Jurasz WitoldW., "Była notatka o opcjach prawnych śledztwa". Były dyplomata o katastrofie smoleńskiej [online], polsatnews.pl, 24 października 2016 [dostęp 2020-03-10] .
↑ Dyplomata na trudne czasy - szkic o Ambasadorze Jakubie Wołąsiewiczu [online], czaswschodni.pl [dostęp 2024-04-15] (pol.).
↑ lk, PAP, TVN24/Warszawa/KAI, Sikorski: dyplomaci pracują nad uwolnieniem księdza, Niedziela [online] .
↑ Likwidacja Konsulatu Generalnego RP w Doniecku [online], www.donieck.msz.gov.pl, 27 lutego 2015 [dostęp 2016-06-07] .
↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-03]. (est.).
↑ Prezydent RP Bronisław Komorowski i Minister Spraw Zagranicznych Grzegorz Schetyna wręczyli odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], 14 listopada 2014 [dostęp 2018-09-05] (pol.).
↑ Jakub Wołąsiewicz, Warszawa, 10.06.2016 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 10 czerwca 2016 [dostęp 2020-03-10] .

Bibliografia

Kes on kes? Eesti 2000, Ekspresskataloogide AS, Tallinn 2000, s. 237.
BarbaraB. Wizimirska BarbaraB., Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1992 .
Leonard Drożdżewicz, In memoriam Ambasador Jakub Wołąsiewicz (1960-2016), „Znad Wilii”, nr 2 (66), Wilno 2016, s. 8-9,

[1] Wywiad - wspomnienie o śp. ambasadorze Jakubie Wołąsiewiczu (1960-2016), [w:] Archiwalne webinary [online], POLSKA360.org, 28 października 2022 .

[2] LeonardL. Drożdżewicz LeonardL., PAMIĘCI AMBASADORA WOŁĄSIEWICZA, „Znad Wilii”, nr 4 (92), 2022, s. 147 .

[3] Kresy24.pl, Odszedł Jakub Wołąsiewicz – dyplomata i społecznik [online] .

[4] LeonardL. Drożdżewicz LeonardL., W służbie Rzeczypospolitej, „Znad Wilii”, nr 2 (86), 2021, s. 151-152 .

[5] MichałM. Balcerzak MichałM., Propter Memoriam Ambasador Jakub Wołąsiewicz (*1.II.1960 – †7.VI.2016), „Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego”, XIV, europeistyka.uj.edu.pl, 2016 [dostęp 2020-03-10] .

[6] Ugoda przed ETPC [online], wrzesień 2005 .

[7] Wyrok ETPC [online], 16 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2018-05-21] .

[8] WitoldW. Jurasz WitoldW., "Była notatka o opcjach prawnych śledztwa". Były dyplomata o katastrofie smoleńskiej [online], polsatnews.pl, 24 października 2016 [dostęp 2020-03-10] .

[9] Dyplomata na trudne czasy - szkic o Ambasadorze Jakubie Wołąsiewiczu [online], czaswschodni.pl [dostęp 2024-04-15] (pol.).

[10] , PAP, TVN24/Warszawa/KAI, Sikorski: dyplomaci pracują nad uwolnieniem księdza, Niedziela [online] .

[11] Likwidacja Konsulatu Generalnego RP w Doniecku [online], www.donieck.msz.gov.pl, 27 lutego 2015 [dostęp 2016-06-07] .

[12] Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-03]. (est.).

[13] Prezydent RP Bronisław Komorowski i Minister Spraw Zagranicznych Grzegorz Schetyna wręczyli odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], 14 listopada 2014 [dostęp 2018-09-05] (pol.).

[14] Jakub Wołąsiewicz, Warszawa, 10.06.2016 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 10 czerwca 2016 [dostęp 2020-03-10] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]