Jamkoporka pogięta
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
jamkoporka pogięta |
| Nazwa systematyczna | |
| Amyloporia sinuosa (Fr.) Rajchenb., Gorjón & Pildain Aust. Syst. Bot. 24(2): 117 (2011) | |
Jamkoporka pogięta (Amyloporia sinuosa (Fr.) Rajchenb., Gorjón & Pildain) – gatunek grzybów należący do rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amyloporia, Fomitopsidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Polyporus sinuosus. Później zaliczany był do różnych innych rodzajów. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 2011 r. Rajchenb., Gorjón & Pildain, przenosząc go do rodzaju Amyloporia[1].
Niektóre synonimy naukowe:
- Antrodia sinuosa (Fr.) P. Karst. 1881
- Coriolellus sinuosus (Fr.) A.K. Sarkar 1959
- Coriolus sinuosus (Fr.) Bondartsev & Singer 1941
- Polyporus sinuosus Fr. 1821
- Polystictus sinuosus (Fr.) Lloyd 1917
- Poria sinuosa (Fr.) Cooke 1886
- Spongiporus sinuosus (Fr.) Aoshima 1967
- Trametes sinuosa (Fr.) Cooke & Quél. 1878[2].
W 2003 r. Władysław Wojewoda zaproponował nazwę jamkówka pogięta. Wcześniej w polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był jako porzyca inspektowa, podskórnik pienisty[3] oraz podskórnica zatokowata[4]. Nazwę jamkoporka pogięta w 2015 r. zaproponowała grupa mykologów w publikacji Karasińskiego i in.[5], a jej używanie Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego zarekomendowała w 2021 r.[6]
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Jest szeroko rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej. W Polsce podano liczne jego stanowiska w piśmiennictwie naukowym[3], ale uznany jest za gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[7].
Atakuje najczęściej gatunki drewna iglastego w budynkach i na wolnym powietrzu (np. w tartakach). Grzybnia przez cały okres rozwoju grzyba ma wygląd puszystej, watowatej masy białego koloru. Owocniki grzyba są barwy białej lub kremowej, mają płaskie powierzchnie pokryte rurkami. Sznury grzyba są mocno rozgałęzione i cienkie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2016-02-06] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Dariusz Karasiński i inni, Grzyby wielkoowocnikowe Kampinoskiego Parku Narodowego, Izabelin: Kampinoski Park Narodowy, 2015, s. 58, ISBN 978-83-61144-95-3.
- ↑ Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2021-07-16].
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.