Jan Dziuba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 09:51, 21 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Jan Dziuba (ur. w 1882 roku w Grabowni (obecnie dzielnica Rybnika), zm. w 1938 roku) – polski działacz narodowy na Górnym Śląsku, poseł na Sejm Śląski.

Pochodził z rodziny chłopskiej. Ukończył szkołę ludową w Golejowie, po czym podjął pracę w hucie Silesia. Za działalność narodową został zwolniony i wyjechał do Olkusza. Około 1905 roku znalazł zatrudnienie w kopalni w Zabrzu. W czasie I wojny światowej był wcielony do niemieckiej armii. Na początku 1919 roku należał do czołowych organizatorów Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska w powiecie rybnickim. W lutym tego samego roku został aresztowany i umieszczony w raciborskim więzieniu, które opuścił po wejściu w życie amnestii. Następnie przeszedł w Krakowie kurs plebiscytowy i został pracownikiem Polskiego Komisariatu Plebiscytowego. Po plebiscycie walczył w III powstaniu śląskim. W latach międzywojennych należał do Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenienia Pracy, był naczelnikiem Urzędu Okręgowego w Jedłowniku, a w latach 1935–1938 posłem na Sejm Śląski. Został odznaczony Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi[1], francuskimi Krzyżem Wojennym z palmą i Medalem Pamiątkowym Wielkiej Wojny[2].

Przypisy

  1. ↑ red. Franciszek Hawranek: Encyklopedia powstań śląskich. s. 119.
  2. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 13/1934, s. 231, 240

Bibliografia

  1. red. Franciszek Hawranek: Encyklopedia powstań śląskich. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Dziuba&oldid=51946453”