Jan Kownacki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kownacki
kapitan rezerwy kapitan rezerwy
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1893
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 19181940

Siły zbrojne

Błękitna Armia,
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Jan Nepomucen Kownacki (ur. 22 grudnia 1893 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Albiny z Taubertów. Absolwent szkoły Wawelberga i Rotwanda oraz Wojennej Szkoły Wojskowej w Taszkiencie. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz armii gen. Hallera we Francji. Uczestnik wyprawy kijowskiej i walk o Warszawę.

W 1922 w stopniu porucznika rezerwy był przydzielony do 72 pułku piechoty[1]. W 1923 był kapitanem rezerwy 42 pułku piechoty[2]. W 1934 podlegał pod PKU Łódź Miasto II

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[3] – lista wywózkowa bez numeru z 2.04.1940[4]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943[3]. Krewni do 1958 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • kapitan – starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 (w 1923 - 1667 lokata w swoim starszeństwie, w 1924 - 1467 lokata[5])

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 137.
  2. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 249, 485.
  3. a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 395.
  4. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 598.
  5. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924, s. 425.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.