Jan de Baen
 Autoportret z żoną | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Jan de Baen (ur. 20 lutego 1633 w Haarlemie, zm. przed 8 marca 1702 w Hadze) – holenderski malarz barokowy.
Był synem kupca, który zmarł, gdy Jan de Baen miał trzy lata. Wychowywał go wuj, Hinderk Pyman (Heinrich Piemans), malarz mieszkający w Emden. Udzielał mu pierwszych lekcji malarstwa. Po śmierci wuja, w 1646 roku, Jan de Baen został uczniem Jacoba Backera w Amsterdamie. Po jego śmierci w roku 1648 pracował samodzielnie, początkowo w Amsterdamie. Został wówczas malarzem Karola II Stuarta, który przebywał wraz ze swym dworem na wygnaniu w Niderlandach. Gdy w roku 1660 Karol powrócił do Anglii, Jan de Baen nie podążył za nim i przeniósł się do Hagi, gdzie zyskał uznanie jako portrecista. Nie przyjął również oferty wyjazdu do Berlina, dokąd zaprosił go elektor Brandenburgii Fryderyk Wilhel I. Wśród osób, które malował byli Cornelis de Witt, Johan de Witt i Wilhelm III Orański.
Zmarł w 1702 roku, pochowany został 8 marca w Hadze.