Jan z Łaska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jan z Łaska (ur. ?, zm. 1451) – rycerz Władysława Jagiełły, od 1417 roku chorąży sieradzki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan z Łaska był synem Wojciecha z Krowicy. Po nim odziedziczył wieś Łasko. W uznaniu za zasługi król Władysław Jagiełło 2 września 1422 roku[1] wystawił prawa miejskie i przywilej targowy dla miasta Łasku. Z małżeństwa z Anną (zm. 1448) miał czterech synów: Andrzeja, Peregryna, Macieja, Jana. W roku 1448 wyruszył w pielgrzymce do Ziemi Świętej. Podczas pobytu na Cyprze stracił wzrok[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W obozie wojennym nad jeziorem Melno, po zwycięskiej wojnie golubskiej i przed podpisaniem pokoju melneńskiego
  2. Monumenta Poloniae Historica, tom 3, wyd. Akademia Umiejętności, Lwów 1878

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Rusin: Ród Łaskich. Łask: Urząd Miasta i gminy w Łasku, 1990.