Janczewscy herbu Jastrzębiec
 Jastrzębiec | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Gniazdo rodzinne | |
| Pochodzenie etniczne | |
Janczewscy herbu Jastrzębiec – polski ród szlachecki, który wziął swoje nazwisko od Janczewa w powiecie bielskim województwa płockiego (obecnie w powiecie płockim województwa mazowieckiego), znany od XV wieku[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dom silnie rozrodzony, w związku z czym jego członkowie podzielili rodzinne gniazdo na Janczewo-Rogacze, Janczewo-Zagajne, Janczewo-Jeziorka i Janczewo-Dusze (dziś części składowe Jączewa), na których to częściach dziedziczyły poszczególne linie rodu, nabywające udziały także w innych wsiach Mazowsza[2].
Janczewscy pełnili funkcje sędziów, komorników, wójtów a także plebanów[2]. Inni członkowie tego rodu przenieśli się do Wielkiego Księstwa Litewskiego, gdzie z czasem nabyli znaczne dobra.
Walenty Janczewski z województwem płockim a Jan, Marcin, Stanisław i Szymon Janczewscy z ziemią dobrzyńską podpisali elekcję 1697 roku, tj. wybór Augusta II Mocnego na króla Polski[3].
Po rozbiorach Rzeczypospolitej Janczewscy wylegitymowali się ze staropolskiego szlachectwa zarówno w Królestwie Polskim (niektórzy błędnie z herbem Lubicz) jak i w Galicji[2].