Janusz Pudykiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Pudykiewicz
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

18 października 1920
Warszawa

Data śmierci

19 lipca 1995

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ZWZ-AK

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Partyzancki
Grób Janusza Pudykiewicza na cmentarzu Powązkowskim

Janusz Pudykiewicz, ps. Fuks (ur. 18 października 1920, zm. 19 lipca 1995) – podporucznik Armii Krajowej, podpułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas wojny służył w Kedywie – Komendzie Głównej Armii Krajowej, Brygady Dywersyjnej "Broda 53", kompania "Topolnicki". Walczył na Woli i Starym Mieście. Z Czerniakowa przepłynął Wisłę. Wstąpił do 1. Armii Wojska Polskiego. Od 1 grudnia 1944 był dowódcą III plutonu 1. kompanii I batalionu 3. pułku piechoty.

Został ranny 1 lutego 1945 w nogę podczas walk na Wale Pomorskim. Spod ognia wyciągnął go kolega z Powstania, Konstanty Kostka.

Po wojnie został ekonomistą. Pracował jako dyrektor Domu Słowa Polskiego na ulicy Miedzianej. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 34-3-11)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz Stare Powązki: JANUSZ PUDYKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]