Jaskinia Świstacza
49°14′22″N 19°55′50″E/49,239378 19,930428| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
90 m |
| Głębokość |
38 m |
| Deniwelacja |
38 |
| Wysokość otworów |
1808 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
120 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW |
| Data odkrycia |
10 listopada 2009 rok |
| Odkrywca |
M. Rembecki, R. Równicki, E. Soja i J. Poczobut |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-13.30 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′22″N 19°55′50″E/49,239378 19,930428
| |
Jaskinia Świstacza – jaskinia w zboczu Kopy Kondrackiej w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich[1]. Wejście do niej znajduje się w pobliżu jaskini Koprowa Studnia na wysokości 1808 m n.p.m. w północno-zachodniej grzędzie Kopy Kondrackiej ograniczającej od zachodniej strony Koprowy Żleb. Długość jaskini wynosi 90 metrów, deniwelacja 38 metrów[2]. Prawdopodobnie w przeszłości tworzyła ona z Koprową Studnią jeden system jaskiniowy.
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Główny ciąg jaskini stanowi idący w dół korytarz o charakterze kaskadowym prowadzący od otworu wejściowego do dużej sali. Kaskadami są niewysokie prożki i dwa wysokie progi. Z sali przez przełaz można przejść do niewielkiej salki i dalej przez zacisk nazwany Selekcjonerem i pochylnię zakończoną progiem na półkę w następnej dużej sali. 6 metrów poniżej znajduje się dno sali. Z półki odchodzi boczny korytarzyk kończący się zawaliskiem[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest szaty naciekowej. Ściany są mokre. Występuje w niej często deszcz podziemny.
Jaskinia ma charakter kaskadowy i dno Koprowej Studni było prawdopodobnie kolejną kaskadą tego systemu[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli 10 listopada 2009 roku grotołazi ze Speleoklubu Dąbrowa Górnicza.
1 grudnia 2012 roku sporządzona została dokumentacja jaskini[3].
Jaskinia jest bardzo niebezpieczna z powodu znajdujących się w niej luźnych bloków skalnych. Od 2015 roku do sierpnia 2017 roku jej otwór wejściowy był zablokowany głazem i była ona niedostępna[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 1 (70)/2013. ISSN 1234-4346
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-05].