Koprowa Studnia
49°14′22″N 19°55′49″E/49,239378 19,930375| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
106 m |
| Głębokość |
52 m |
| Deniwelacja |
52 |
| Wysokość otworów |
1808 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
150 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-13.08 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′22″N 19°55′49″E/49,239378 19,930375
| |
Koprowa Studnia – jaskinia w stoku Kopy Kondrackiej w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się na wysokości 1808 m n.p.m. w północno-zachodniej grzędzie Kopy Kondrackiej ograniczającej od zachodniej strony Koprowy Żleb[1]. Długość jaskini wynosi 106 metrów, deniwelacja 52 metry[2][3]. W pobliżu znajduje się Jaskinia Świstacza. Prawdopodobnie w przeszłości tworzyła z tą jaskinią jeden system jaskiniowy[4].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Koprowa Studnia ma przebieg wschód-zachód. Jej główną częścią jest 38-metrowa studnia do której wchodzi się wprost z otworu jaskini (właściwie są to dwa niewielkie otwory obok siebie). Z dna studni odchodzą dwa korytarze. Jednym przez zacisk i niewielki prożek można dostać się do podłużnej salki, drugi prowadzi przez stromą pochylnię do niewielkiej studni. Jej dno nazwane Komórką Końcową stanowi najniższy punkt jaskini[5].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest szaty naciekowej[5]. Ściany są mokre. Często przez cały rok zalega w niej zlodowaciały śnieg.
W najniższym punkcie jaskini wyczuwa się silny przewiew, co może świadczyć o możliwości połączenia Koprowej Studni z którąś z wielkich jaskiń, np. Śnieżną Studnią[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Otwór jaskini był znany od dawna. Marian Kruczek i Stanisław Wójcik jako pierwsi grotołazi dotarli do niej na podstawie wskazówek bacy Mrozika i dotarli do poziomu −30 metrów 11 lipca 1960 roku. Trzy lata później badania jaskini kontynuowane były przez grotołazów z Krakowa[2].
We wrześniu 2011 roku sporządzono nową dokumentację kartograficzną jaskini[6][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Cywiński: Tom 2. Czerwone Wierchy – część wschodnia. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1995, seria: Tatry. Przewodnik szczegółowy. ISBN 83-7104-010-5.
- ↑ a b c Koprowa Studnia. Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA. [dostęp 2016-02-14].
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ Jerzy Grodzicki (red.), Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, PTPNoZ, Warszawa, 2000
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-05].
- ↑ Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 1 (70)/2013. ISSN 1234-4346