Jaskinia Pajęcza (Beskid Śląski)
49°41′24″N 19°01′49″E/49,690000 19,030278
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
61 m, obecnie 4,5 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
1075 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
26 października 1969 |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bs-03.07 |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 49°41′24″N 19°01′49″E/49,690000 19,030278
| |
Jaskinia Pajęcza – jaskinia w Paśmie Wiślańskim w Beskidzie Śląskim, niedostępna (wejście zawalone). Łączna długość korytarzy wynosiła 61 m, deniwelacja: niewielka (kilka metrów).
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia znajduje się w północno-zachodnich zboczach kopuły szczytowej Skrzycznego, powyżej Hali Jaworzyna, na terenie miasta Szczyrk. Jej otwór wejściowy znajdował się na wysokości ok. 1075 m n.p.m., pod charakterystycznym głazem. Obecnie głazu nie ma – został zniszczony podczas budowy biegnącej tuż obok szerokiej drogi leśnej, a wejście do samej jaskini zasypane i trudne dziś do odnalezienia.
Geologia, morfologia
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia Pajęcza powstała w piaskowcach warstw godulskich dolnych. Jest jaskinią typu szczelinowego, pochodzenia osuwiskowego. Powstała częściowo w rowie rozpadlinowym, częściowo w młodym rumowisku, które niedawno dodatkowo przemodelowała budowa wspomnianej wyżej drogi.
Jaskinię tworzy kilka niewielkich salek, połączonych krętymi korytarzykami i ciasnymi (miejscami dwupoziomowymi) szczelinami. Dno u wejścia pokryte gliną, w głębi rumoszem skalnym i większymi głazami. W partiach wejściowych jaskinia była wilgotna, w głębi – sucha i przewiewna (posiadała drugi, niewielki otwór, obecnie już zapewne nieistniejący).
Flora i fauna
[edytuj | edytuj kod]Florę jaskini tworzyły nieliczne mchy i porosty, występujące w partiach przywejściowych. Faunę reprezentowało kilka gatunków pajęczaków, występujących tu w dużej ilości (stąd nazwa).
Historia eksploracji
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia została odkryta 26 października 1969 r. przez grupę speleologów ze Speleoklubu Bielsko-Biała w czasie planowej eksploracji stoków Skrzycznego. Dalszą eksplorację i kartowanie jaskini prowadzono do 1972 r. Pierwsze wzmianki w literaturze speleologicznej o jaskini pochodzą z lat 1972–1979. Po zawaleniu otworu wejściowego nie odwiedzana.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jaskinie polskich Karpat fliszowych. Tom 1. Jaskinie Pogórza Śląskiego, Beskidu Śląskiego, Kotliny Żywieckiej, Beskidu Żywieckiego, Marian Pulina (red.), Warszawa: Polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk o Ziemi, 1997, ISBN 83-908207-1-4, OCLC 749629803.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jaskinia Pajęcza. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy.