Jaskinia Zwolińskiego

Jaskinia Zwolińskiego

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Kasprowa
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	301,5 m
Głębokość	19,5 m
Deniwelacja	34,2 m
Wysokość otworów	1314 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	80 m
Ekspozycja otworów	ku NE
Data odkrycia	znana od dawna
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.D-16.14
Położenie na mapie Tatr Jaskinia Zwolińskiego
Położenie na mapie Karpat Jaskinia Zwolińskiego
49°15′04″N 19°58′38″E

Jaskinia Zwolińskiego (Grotka Zwolińskiego) – jaskinia w Dolinie Kasprowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się we wschodnim zboczu Myślenickich Turni na wysokości 1314 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 301,5 metra, a jej deniwelacja 34,2 metra.

Przekrój jaskini

Otwór jaskini

Opis jaskini

Od niewielkiego otworu wejściowego prowadzi korytarzyk, który przechodzi w ciasny przełaz (często z wodą). Za nim znajduje się Salka Odkrywców. Jej południowa część przechodzi w krótki korytarzyk idący do góry. Zaczyna się tu też wąska, 10-metrowa studzienka, która prowadzi do obszernego meandra kończącego się w Salce Sokołów. Dochodzą tu dwa ciągi idące z południowego wschodu i przecinając salkę biegną dalej w kierunku północno-zachodnim.

• Ciąg północno-wschodni prowadzi do Sali pod Moreną. Niskim przełazem idzie się do niewielkiej salki, a dalej po przejściu dwóch zwężeń dochodzi się Sali pod Moreną. W południowej części sala przechodzi w obszerny korytarzyk kończący się ślepo. 
• W górnej części Salki Sokołów odchodzi korytarz, o owalnym przekroju. Jest to Suchy Korytarz, który w pewnym momencie przechodzi w ciasne szczeliny (wcześniej odchodzi boczny ciąg zakończony małym, bezodpływowym jeziorkiem). Dalej wąskim przełazem dochodzi się do poprzecznego korytarza. W końcowej części ma on charakter zawaliskowy. Prawdopodobnie Suchy Korytarz i korytarz biegnący z Sali pod Moreną, łączyły się w przeszłości, tworząc dawne otwory jaskini. 
• W kierunku południowo-zachodnim odchodzą dwa ciągi. Pierwszy jest kontynuacją Suchego Korytarza. Drugi jest zapewne kontynuacją obu ciągów biegnących spod moreny. Oba korytarze łączą się po kilku metrach w niewielkiej salce, w której w części północnej znajduje się niski przełaz. Za nim znajduje się druga salka. Obie salki mają charakter zawaliskowy i kończą się niedostępnymi szczelinami. Z północno-wschodniej części drugiej salki idzie korytarzyk prowadząc do dalszej części jaskini. Aby dostać się do tego ciągu należy pokonać próg o wysokości około 3,5 metrów. Dalej ciąg przechodzi się obok studzienki (15 metrów głębokości). Główny korytarz zmienia tu na krótko kierunek i przybiera formę obszernego chodnika o charakterze zawaliskowym. Z kierunku południowego dochodzi w tym miejscu stromo wznoszący się, równoległy ciąg również o charakterze zawaliskowym. Kończy się on niedostępną szczeliną podobnie jak leżące pod nim zawaliskowe salki. Zjeżdżając studzienką dociera się do niewielkiej salki, z której po zaklinowanych wantach schodzi się stromym progiem do Syfonu Okresowego. Jest to najniższy punkt jaskini. Główny ciąg, po minięciu studzienki, po paru metrach przechodzi w wysoki szczelinowy korytarz (Cichy Korytarz). Jego przedłużenie w kierunku północno-wschodnim kończy się kominem o wysokości około 12 metrów. Cichy Korytarz jest najbardziej obszerny z dotychczas poznanych ciągów jaskini. W kierunku zachodnim rozszerza się on i stopniowo obniża. Zamyka go zamulony syfon.

Przyroda

Jaskinię stanowi system krzyżujących się ze sobą szczelinowych korytarzy. 

W jaskini występują polewy naciekowe, nacieki grzybkowe i drobne stalaktyty.

Myślenickie Turnie

Historia odkryć

Jaskinia, a właściwie niewielka grota, była prawdopodobnie znana od dawna. 27 i 28 września 1933 roku Stefan Zwoliński z paroma robotnikami rozkopał część wstępną jaskini i zbadał ją do początkowego przełazu. Potem na wiele lat grota uległa zapomnieniu.

Dopiero w sierpniu 2012 roku K. Dudzińskiemu udało się przedostać za początkowy przełaz do Salki Odkrywców.

W trakcie kolejnych wypraw polscy i słowaccy grotołazi zbadali całą jaskinię.

2 i 14 kwietnia 2013 roku zostały wykonane pomiary jaskini.