Jaskinia pod Śnieżną Studnią
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość |
153 m |
Głębokość |
22,2 m |
Deniwelacja |
22,2 m |
Wysokość otworów |
1690 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
175 m |
Ekspozycja otworów |
ku E |
Data odkrycia |
1959 – 1961 rok |
Odkrywca |
grotołazi z Zakopanego |
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.11 |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°14′31″N 19°51′21″E/49,241825 19,855858 |
Jaskinia pod Śnieżną Studnią (Jaskinia Upłazkowa) – do 2019 roku osobna jaskinia, a później jedna z części jaskini Śnieżna Studnia. Znajduje się w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Niżniej Świstówce pod ścianami opadającymi z Kotlin na wysokości 1690 metrów n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 153 metry, a jej deniwelacja 22,2 metra.
- Osobny artykuł:
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Z otworu wejściowego prowadzi ciasny przełaz do salki, z której korytarzyk z niewielkimi progami wiedzie do zacisku z prożkiem. Za nim dochodzi się do obszernej Sali z Kopczykiem o szerokości 10 metrów, 6 metrów długości i wysokości do 5 metrów. Jej dno pokryte jest wantami. Stąd:
- prostym i obszernym korytarzem można przejść około 20 metrów. Na jego końcu znajduje się najgłębiej położone miejsce w jaskini: −22,2 metrów.
- wejść do 5-metrowego meandra zaczynającego się w zachodniej części sali.
- iść wąskim meandrem zaczynającym się w stropie sali, który doprowadza do salki. Znajduje się w niej okno urywające się 5-metrowym progiem do Sali z Kopczykiem. We wschodniej części salki jest wejście do zacisku, za którym znajduje się ciasny meander. Po 5 metrach dochodzi się nim do rozwidlenia. W lewo w dół odchodzi ciasny korytarzyk prowadzący do okna znajdującego we wschodniej ścianie Sali z Kopczykiem. Idąc natomiast korytarzykiem o kolistym przekroju, po 10 metrach dochodzi się do zawaliska[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre. W pobliżu otworu rosną mchy, glony i porosty.
W jaskini mieszkają nietoperze[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia została odkryta w latach 1959–1961 przy okazji badania okolic Śnieżnej Studni. Odkrywcy, prawdopodobnie grotołazi zakopiańscy, usypali w jaskini kopczyk. Stąd nazwa Sala z Kopczykiem.
W roku 2004 odkryto 55 metrów nowych korytarzy.
Ostatnich pomiarów jaskini dokonano w sierpniu 2015 roku[2].
W 2019 roku połączono Jaskinię pod Śnieżną Studnią z jaskinią Śnieżna Studnia[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-31] .
- ↑ Jaskinie Tatr [online], Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego [dostęp 2020-12-07] (pol.).