Jaskinia przy Żlebie
49°14′19″N 19°51′38″E/49,238544 19,860686| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
20 m |
| Głębokość |
0,7 m |
| Deniwelacja |
2,4 m |
| Wysokość otworów |
1146 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
115 m |
| Ekspozycja otworów |
ku S |
| Data odkrycia |
lipiec 1942 rok |
| Odkrywca | |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-08.11 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′19″N 19°51′38″E/49,238544 19,860686
| |
Jaskinia przy Żlebie (Dziura przy Żlebie, Przy Żlebie) – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się u podnóża Raptawickiego Muru, przy wylocie Raptawickiego Żlebu, na wysokości 1146 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 20 metrów, a jej deniwelacja 2,40 metra[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi dość szeroki korytarz, który dalej zwęża się, zaczyna przypominać rurę i za kilkoma prożkam kończy się zawaliskiem. W połowie korytarza odchodzi krótka szczelina[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Na końcu korytarza występują nacieki grzybkowe. Jaskinia jest bardzo mokra.
Kazimierz Kowalski w 1953 roku podał informację o znalezieniu w jaskini kła niedźwiedzia brunatnego[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli w lipcu 1942 roku Stefan Zwoliński i Tadeusz Zwoliński[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984.
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-26].