Jaskinia w Ryglu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia w Ryglu
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Położenie

Niecka Nidziańska, Niecka Solecka, gmina Wiślica

Właściciel

prywatny

Długość

60 m

Deniwelacja

3 m

Wysokość otworów

195, 195, 198 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

0 m

Ekspozycja otworów

ku W, ku W, ku E, ku E, ku E

Data odkrycia

znana od dawna

Kod

(nr inwentarzowy PIG) N-2.51

Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Ryglu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Ryglu”
Ziemia50°24′07″N 20°40′50″E/50,401944 20,680556

Jaskinia w Ryglujaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Ma pięć otworów wejściowych znajdujących się w Niecce Soleckiej, w Dolinie Aleksandrowskiej, niedaleko wsi Aleksandrów (gmina Wiślica), w pobliżu Jaskini w Aleksandrowie i Jaskini na Kontakcie, na wysokościach 195, 196 i 198 m n.p.m.[1][2] Jest częścią podziemnego przepływu Potoku Aleksandrowskiego. Długość jaskini wynosi 60 metrów, a jej deniwelacja 3 metry[3].

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia składa się z dwóch części: górnej i dolnej. Obie zaczynają się w głównym, zachodnim, największym otworze wejściowym. Część górną, południową stanowi kilkumetrowy, suchy korytarzyk położony za 1,5-metrowym progiem. Część dolna, północna to niski i szeroki korytarz. Zaraz na jego początku znajduje się salka z drugim, zachodnim otworem wejściowym. Dalej korytarz rozszerza się (do 7 m) i po 17 metrach dochodzi do trzeciego, niewielkiego, wschodniego otworu. Przed samym jego końcem odchodzą w bok dwa krótkie korytarzyki idące do dwóch kolejnych, wschodnich otworów wejściowych[3].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W jaskini brak jest nacieków. W dolnej części okresowo tworzy się jeziorko, jest też niekiedy zalewana wodą. W jaskini bywają lisy[3].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia była znana od dawna. Jej plan i opis sporządzili J. Gubała i A. Kasza przy pomocy M. Niziołka w 1999 roku[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anna Chwalik, Jan Urban, Jacek Gubała, Andrzej Kasza - Dolina Aleksandrowska - dolina krasowa z zespołem jaskiń, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 2002
  2. Jan Urban, Jacek Gubała , Andrzej Kasza - Jaskinie w gipsach Niecki Nidziańskiej, Przegląd Geologiczny, Vol. 51, Nr 1 (2003), ISSN 0033-2151
  3. a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-28] (pol.).