Jerzy Herniczek
Jerzy Antoni Ignacy Herniczek (ur. 17 stycznia 1894 w Zakrzewie, zginął na Pradze we wrześniu 1939) – polski dziennikarz, działacz społeczno-polityczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jerzy Herniczek urodził się w rodzinie właściciela ziemskiego Jana[1] i Zofii z domu Jelec[2]. Posiadał średnie wykształcenie. Wyjechał z Lublina w listopadzie 1919 i po przyjeździe do Poznania zajął się pracą dziennikarską w redakcji „Kuriera Poznańskiego” w którym był na początku swojej pracy kierownikiem działu sportowego i wiadomości potocznych, a w późniejszym okresie kierował działem spraw politycznych[3]. W 1922 opublikował w "Orędowniku" recenzje teatralne. Był jednym z najbardziej płodnych recenzentów w Poznaniu[4]. W Wielkopolsce udzielał się w polityce od 1926. Wchodził w skład poznańskiego Komitetu Wojewódzkiego Organizacji Obrony Państwa, którą wymierzono przeciwko zamachowi majowemu Piłsudskiego. Organizował Obozu Wielkiej Polski w województwie poznańskim. W Poznaniu w Komitecie Młodych Dzielnicy Zachodniej był w jego kierownictwie oraz wchodził do Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Narodowego w latach 1931-1935. W Poznaniu od 1931 prezes Koła SN Poznań–Śródmieście, a przewodniczący Zarządu Grodzkiego SN od 1932 do kwietnia 1936, ale (związany z grupą Mariana Seydy) po walkach frakcyjnych ustąpił ze stanowiska. Był również w mieście uczestnikiem akcji wyborczych do parlamentu i rady miejskiej, a w 1933 z listy SN wybrany komisarzem wyborczym[3]. Zasiadał we władzach wielkopolskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[5], oraz na kursach urządzanych przez towarzystwo był wybierany na radnego i wykładowcę. Działał w Syndykacie Dziennikarzy Wielkopolskich. Zaprzestał działalności politycznej po 1936. Pracował w „Kurierze Poznańskim” do wybuchu wojny, a przed wkroczeniem Niemców do miasta wyjechał do Warszawy[3]. Zginął na Pradze we wrześniu 1939 od wybuchu bomby lotniczej[4].
Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]
Georges Clemenceau, Blaski i nędze zwycięstwa, Poznań 1930
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przejawiał on zacięcie literackie - na początku XX w. opublikował utwór wierszowany, J. Herniczek, Za winy ojców: obrazek dramatyczny w jednym akcie wierszem napisany, Radom 1903.
- ↑ Wg aktu małżeńskiego siostry Jerzego - Marii, ojciec miał trzy imiona: Jan Ignacy Konstanty [dostęp: 13 VI 2017 r.]
- ↑ a b c Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 252.
- ↑ a b A. Mężyński, Poznańska krytyka teatralna 1919-1939, "Kronika Miasta Poznania", 38, 1970, nr 3, s. 71 (75 w przeglądarce), przypis nr 7
- ↑ Opublikował artykuł pt. Sokolstwo a sport w pracy zbiorowej: Złota księga Sokoła poznańskiego, Poznań 1936, s. 106-109.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 252. ISBN 83-01-02722-3.