Przejdź do zawartości

Jerzy Herniczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jerzy Antoni Ignacy Herniczek (ur. 17 stycznia 1894 w Zakrzewie, zginął na Pradze we wrześniu 1939) – polski dziennikarz, działacz społeczno-polityczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Herniczek urodził się w rodzinie właściciela ziemskiego Jana[1] i Zofii z domu Jelec[2]. Posiadał średnie wykształcenie. Wyjechał z Lublina w listopadzie 1919 i po przyjeździe do Poznania zajął się pracą dziennikarską w redakcji „Kuriera Poznańskiego” w którym był na początku swojej pracy kierownikiem działu sportowego i wiadomości potocznych, a w późniejszym okresie kierował działem spraw politycznych[3]. W 1922 opublikował w „Orędowniku” recenzje teatralne. Był jednym z najbardziej płodnych recenzentów w Poznaniu. W Wielkopolsce udzielał się w polityce od 1926. Wchodził w skład poznańskiego Komitetu Wojewódzkiego Organizacji Obrony Państwa, którą wymierzono przeciwko zamachowi majowemu Piłsudskiego. Organizował Obozu Wielkiej Polski w województwie poznańskim. W Poznaniu w Komitecie Młodych Dzielnicy Zachodniej był w jego kierownictwie oraz wchodził do Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Narodowego w latach 1931-1935. W Poznaniu od 1931 prezes Koła SN Poznań–Śródmieście, a przewodniczący Zarządu Grodzkiego SN od 1932 do kwietnia 1936, ale (związany z grupą Mariana Seydy) po walkach frakcyjnych ustąpił ze stanowiska. Był również w mieście uczestnikiem akcji wyborczych do parlamentu i rady miejskiej, a w 1933 z listy SN wybrany komisarzem wyborczym[3]. Zasiadał we władzach wielkopolskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[4], oraz na kursach urządzanych przez towarzystwo był wybierany na radnego i wykładowcę. Działał w Syndykacie Dziennikarzy Wielkopolskich. Zaprzestał działalności politycznej po 1936. Pracował w „Kurierze Poznańskim” do wybuchu wojny, a przed wkroczeniem Niemców do miasta wyjechał do Warszawy[3]. Zginął na Pradze we wrześniu 1939 od wybuchu bomby lotniczej. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 28H-6-27)[5].

Tłumaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Georges Clemenceau, Blaski i nędze zwycięstwa, Poznań 1930

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Przejawiał on zacięcie literackie - na początku XX w. opublikował utwór wierszowany, J. Herniczek, Za winy ojców: obrazek dramatyczny w jednym akcie wierszem napisany, Radom 1903.
  2. Wg aktu małżeńskiego siostry Jerzego - Marii, ojciec miał trzy imiona: Jan Ignacy Konstanty [dostęp: 13 VI 2017 r.]
  3. a b c Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 252.
  4. Opublikował artykuł pt. Sokolstwo a sport w pracy zbiorowej: Złota księga Sokoła poznańskiego, Poznań 1936, s. 106-109.
  5. Jerzy Herniczek [hasło w wyszukiwarce cmentarnej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-05-25].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]