Jerzy Litewski

Jerzy Bogumił Litewski
Data urodzenia	22 kwietnia 1891
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 1980 ; Sydney
	Kierownik Konsulatu RP w Harbinie
Okres	od 1938; do 1941
Poprzednik	Aleksander Kwiatkowski
	Konsul Generalny RP w Bombaju
Okres	od 1944; do 1945
Poprzednik	Eugeniusz Banasiński
Następca	Jan Zanoziński
	Odznaczenia

Jerzy Bogumił Litewski (ur. 22 kwietnia 1891, zm. 22 czerwca 1980 w Sydney^[1]) – polski funkcjonariusz wywiadu i urzędnik konsularny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Oficer 1. Pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie w stopniu rotmistrza. 21 kwietnia 1930 został skierowany do II Oddziału Sztabu Głównego^[2]. Po zamachu majowym przeszedł z wojska do MSZ^[3]. Pełnił szereg funkcji w polskiej służbie zagranicznej, m.in. pracownika konsulatu generalnego RP w Stambule (1933–1936), również kierownika placówki wywiadowczej „Ghazi” tamże, attaché ds. handlowych ambasady w Ankarze (1936–1937), praktykanta w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1937–1938), kierownika konsulatu w Harbinie (1938–1941)^[4].

Następnie ewakuowany do Japonii, internowany tamże i wymieniony na dyplomatów japońskich (1942), przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie był zatrudniony w Biurze Szyfrów MSZ w Londynie (1943-1944), konsulem generalnym RP w Bombaju (1944—1945), kier. Polskiego Komitetu Opieki nad Uchodźcami w Indiach (1945—1946).^[5]

Pochowany na Rookwood Cemetery Lutheran Section pod Sydney.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1930)^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mariusz Borysiewicz: Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945 (II), Studia Polonijne, T. 41. Lublin 2020, s. 23-24
↑ Jarosław Szlaszyński: 1. Pułk Ułanów Krechowieckich w Augustowie „Przegląd Historyczno-Wojskowy” nr 12 (63)/4 (237), 2011, s. 65
↑ WojciechW. Skóra WojciechW., Czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych Drugiej Rzeczypospolitej było zdominowane przez byłych oficerów Wojska Polskiego?, „Pamięć i Sprawiedliwość” (2 (32)), 2018, s. 457–458 .
↑ Andrzej Giza: A history of the Polish Consulate in Harbin on the 100th anniversary of its establishment, Wydawnictwo AVALON, Kraków 2020, s. 22
↑ Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r., Londyn 1954, s. 113
↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Stowarzyszenie Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej, Warszawa 1938
Mariusz Borysiewicz: Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945 (II), Studia Polonijne, T. 41. Lublin 2020

[1] Mariusz Borysiewicz: Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945 (II), Studia Polonijne, T. 41. Lublin 2020, s. 23-24

[2] Jarosław Szlaszyński: 1. Pułk Ułanów Krechowieckich w Augustowie „Przegląd Historyczno-Wojskowy” nr 12 (63)/4 (237), 2011, s. 65

[3] WojciechW. Skóra WojciechW., Czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych Drugiej Rzeczypospolitej było zdominowane przez byłych oficerów Wojska Polskiego?, „Pamięć i Sprawiedliwość” (2 (32)), 2018, s. 457–458 .

[4] Andrzej Giza: A history of the Polish Consulate in Harbin on the 100th anniversary of its establishment, Wydawnictwo AVALON, Kraków 2020, s. 22

[5] Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r., Londyn 1954, s. 113

[6] M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]