Jerzy Stańczykowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Stańczykowski
Jurek
kapral podchorąży kapral podchorąży
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1921
Warszawa

Data śmierci

25 lutego 2014

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

Dywizjon Motorowy Obszaru Warszawskiego AK

Stanowiska

kierowca

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy Medal za Warszawę 1939–1945 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Jerzy Stańczykowski ps. „Jurek” (ur. 26 kwietnia 1921 w Warszawie, zm. 25 lutego 2014) – polski żołnierz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, kapral podchorąży Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, mgr. inż. elektryk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczeń warszawskiej Szkoły Wawelberga i Rotwanda. W czasie II wojny światowej, w konspiracji od 1942 r., w ramach Dywizjonu Motorowego batalionu „Gozdawa” Obszaru Warszawskiego AK w strukturach, którego brał udział w powstaniu warszawskim na terenie Starego Miasta (ranny 21 sierpnia) i Śródmieścia. Następnie w niewoli niemieckiej jako jeniec stalagów XI-A Altengrabow i X-B Sandbostel. Po wojnie wieloletni pracownik przedsiębiorstwa „PROCHEM”.

Grób Jerzego Stańczykowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Zmarł 25 lutego 2014 r. Pochowany 6 marca na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 55C-2-31).

Wybrane odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]