Jerzy Waleńczyk

Jerzy Waleńczyk (ur. 2 października 1927 w Łodzi, zm. 12 lipca 1994 w Łodzi^[1]) – polski poeta i prozaik. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Potem był nauczycielem języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 139 w Łodzi na Stokach, gdzie też mieszkał.

Poetycko debiutował w 1949 na łamach tygodnika "Kuźnica". W latach 1955–1957 był redaktorem dwutygodnika "Kronika". Później redagował też „Odgłosy”.

Został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Szczecińskiej w Łodzi (kwatera: XI, rząd: 26, grób: 15)^[2].

Twórczość

Wino półsłodkie
Blaszany kogut
30 wierszy
Sześcienna cisz zmierzchu
Uliczka Dobrych Ludzi
Biały telefon
Dyliżans
Źdźbło trawy i gwiazda
Peregrynacje
Parafia Przemienienia Pańskiego

Przypisy

↑ Za: baza Pisarze Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Józefa Piłsudskiego w Łodzi.
↑ JERZY WALEŃCZYK, [w:] Cmentarz - strona główna, cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-12-19] .

Bibliografia

Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.

[1] Za: baza Pisarze Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Józefa Piłsudskiego w Łodzi.

[2] JERZY WALEŃCZYK, [w:] Cmentarz - strona główna, cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-12-19] .

[1]

[2]