Jezus, Syn jedyny Ojca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strona z wydania amsterdamskiego z 1661

Jezus, Syn jedyny Ojca – poemat teologiczny średniowiecznego ormiańskiego duchownego i poety, katolikosa (patriarchy)[1] Nersesa IV Šnorhalego, zwanego Wdzięcznym, znanego jako pioniera ekumenizmu[2]. Poemat składa się z trzech ksiąg i ogółem liczy dwa tysiące dystychów[3].

Utwór jest jednym z niewielu zabytków dawnej literatury ormiańskiej przełożonych na język polski[4]. Całość poematu przełożył ks. Marek Starowieyski, a fragmenty Jerzy Litwiniuk.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Konrad Kluczniak: Przemienienie Pana Jezusa na górze Tabor. niedziela.pl. [dostęp 2017-01-03]. (pol.).
  2. Jan Paweł II: Nigdy wiecej chrześcijanie przeciw chrześcijanom. opoka.org.pl. [dostęp 2017-01-03]. (pol.).
  3. Vrej Nersessian: The Bible in the Armenian Tradition. books.google.pl. s. 47. [dostęp 2017-01-03]. (ang.).
  4. Leszek Wojciech Waksmundzki: Armenia: Przewodnik. books.google.pl. s. 81. [dostęp 2017-01-03]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Nerses Šnorhali: Jezus, Syn jedyny Ojca i inne poematy. Wstęp i opracowanie ks. Marek Starowieyski. Kraków: Wydawnictwo WAM - Księża Jezuici, 1998. ISBN 83-7097-431-7.