Jodła szlachetna
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarionty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadgromada | nasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | nagonasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | nagonasienne drobnolistne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | iglaste | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | sosnowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | sosnowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podrodzina | Abietoideae | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | jodła | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | jodła szlachetna | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Abies procea Alfred Rehder | |||||||||||||||||||||||||||||
| Rhodora 42:522. 1940[1] | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Zasięg występowania | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
.gif){kind=small}
Jodła szlachetna (Abies procera) – gatunek drzew z rodziny sosnowatych. Jodła szlachetna występuje w stanie dzikim w górach na zachodzie Ameryki Północnej, od Waszyngtonu do Północnej Kalifornii, w wilgotnych lasach na wysokości 900-1800 m n.p.m.[1] Rzadko jest sztucznie introdukowana w lasach Europy Środkowej, znacznie częściej występuje w parkach i ogrodach.
Spis treści
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Zimozielone, żywiczne drzewa z koronami stożkowatymi lub walcowatymi. Drzewo osiągające wysokość do 80 m
- Pień
- Kora u młodych drzew gładka i srebnoszara, z wiekiem staje się popękana i szarobrązowa.
- Liście
- Igły zwykle 20-35 mm długości, tępo zakończone, osadzone gęsto, spiralnie, wygięte mocno do góry. Koloru od zielonoszarego do ciemnozielonego, posiadające z obu stron jasny, woskowy pasek.
- Kwiaty
- Kwiaty męskie bardzo liczne na dolnej stronie młodszych gałęzi, przede wszystkim w górnej strefie korony, początkowo mają jaskrawą barwę karminowoczerwoną, w trakcie pylenia stają się jasnożółte, kuliste o średnicy około 6 mm. Kwitnie od kwietnia do maja[2].
- Szyszki
- Koloru jasnobrązowego, o jasnych odstających, ostrych łuskach, duże, wzniesione pionowo. Poszczególne łuski posiadają specyficzne wyrostki.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
W przeciwieństwie do jej licznych północnoamerykańskich krewniaków - w Europie prawie nie bywa uprawiana w lasach, natomiast dość często sadzona jest w ogrodach i parkach. Najczęściej widuje się uprawną odmianę ze srebrzysto-niebieskozielonymi szpilkami, nazywaną przez ogrodników jodłą srebrną[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Abies procera (ang.). W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2011-12-09].
- ↑ a b Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 22. ISBN 83-7129-141-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rodzinny atlas przyrody. Wydawnictwo RM, 2008. ISBN 978-83-7243-606-1.
