Przejdź do zawartości

Jozjasz (książę Waldecku i Pyrmontu)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jozjasz, książę Waldecku i Pyrmontu
Josias Prinz zu Waldeck und Pyrmont
Ilustracja
Jozjasz, książę Waldecku i Pyrmontu w mundurze SS-Gruppenführera
SS-Obergruppenführer SS-Obergruppenführer
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1896
Bad Arolsen

Data i miejsce śmierci

30 listopada 1967
Balduinstein

Przebieg służby
Lata służby

1930–1945

Formacja

Schutzstaffel

Stanowiska

Wyższy Dowódca SS i Policji w IX Okręgu Wojskowym

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Srebrna odznaka szturmowa piechoty (III Rzesza) Krzyż Zasługi Wojennej I klasy z mieczami (III Rzesza) Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami (III Rzesza) Czarna odznaka za rany (Cesarstwo Niemieckie) Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Odznaka za 12-letnią służbę w SS (III Rzesza) Krzyż Fryderyka Augusta, wojskowy (Oldenburg) Medal Wojenny (Imperium Osmańskie)

Jozjasz, książę Waldecku i Pyrmontu (niem. Josias Erbprinz zu Waldeck und Pyrmont; ur. 13 maja 1896 w Arolsen, zm. 30 listopada 1967 w Balduinstein) – dziedziczny książę, późniejszy Wyższy Dowódca SS i Policji i SS-Obergruppenführer.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był członkiem NSDAP od 1 listopada 1929, w Schutzstaffel od 2 marca 1930. Był nazistowskim posłem do Reichstagu w latach 1933–1945. Później był wyższym dowódcą SS i Policji w regionie Fulda-Werra (okręg wojskowy IX) od 6 października 1938 do 8 maja 1945 z siedzibą na rodowym zamku Schaumburg. Był współodpowiedzialny za funkcjonowanie obozu koncentracyjnego Buchenwald, który położony był na obszarze jego władzy policyjnej – stąd pośrednio był odpowiedzialny za zbrodnie popełnione w tym obozie.

Książę Jozjasz podczas procesu załogi Buchenwaldu

W procesie załogi Buchenwaldu przed amerykańskim Trybunałem Wojskowym był jedynym oskarżonym, który nie należał do personelu obozu. 14 sierpnia 1947 został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności, w związku z pełnioną przezeń zwierzchnią władzą nad obozem Buchenwald. Karę zamieniono mu jednak najpierw na 20 lat więzienia, a ostatecznie zwolniono go 1 grudnia 1950 ze względu na zły stan zdrowia. Zmarł w 1967 na zamku Schaumburg w Balduinstein.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Był najstarszym synem Fryderyka, ostatniego panującego księcia Waldecku i Pyrmontu (młodszego brata holenderskiej królowej-matki Emmy, był więc kuzynem królowej Wilhelminy) i księżniczki Batyldy Schaumburg-Lippe. 25 sierpnia 1922 w Rastede ożenił się z księżniczką Altburgą Oldenburg (1903–2001), córką byłego wielkiego księcia Oldenburga Fryderyka Augusta II i siostrą jego szwagra (męża Heleny Waldeck-Pyrmont). Para miała razem pięcioro dzieci, w tym Wittekinda (ur. 1936), od 1988 męża Cecylii Goëss-Saurau.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]