Julius Schäffer
| Data urodzenia |
3 czerwca 1882 |
|---|---|
| Data śmierci |
21 października 1944 |
| Zawód, zajęcie |
mykolog |
Julius Schäffer (ur. 3 czerwca 1882, zm. 21 października 1944) – niemiecki mykolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował teologię, a później przyrodoznawstwo (zakończone egzaminem dla nauczycieli szkół średnich) w Dreźnie w Niemczech i Trieście w Austro-Węgrzech. Przez wiele lat był nauczycielem w Poczdamie w Niemczech, a od 1939 r. mieszkał w Górnej Bawarii[1].
Jest jedynym znanym mykologiem współczesnych czasów, który zmarł w wyniku spożycia trujących grzybów. Około godziny po tym, jak on i jego żona zjedli posiłek przygotowany z krowiaka podwiniętego, u Schäffera wystąpiły wymioty, biegunka i gorączka. Jego stan pogorszył się do tego stopnia, że następnego dnia został przyjęty do szpitala. Rozwinęła się u niego niewydolność nerek i zmarł po 17 dniach. Jego żonie grzyby zaszkodziły w mniejszym stopniu[2].
Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Zajmował się badaniem grzybów, głównie pieczarkowców, zwłaszcza z rodzaju gołąbek (Russula), o którym w 1933 r. napisał monografię[3]. Jest także współautorem przeglądu gatunków grzybów Europy Środkowej (Die Pilze Mitteleuropas). Tę pracę, na podstawie jego notatek i przy pomocy innych mykologów, opublikowała po jego śmierci żona Liesel w 1952 r.[1] Schäffer opracował test chemiczny pomocny przy identyfikacji gatunków pieczarkowców. Wykorzystuje on zachodzącą pod wpływem aniliny i kwasu azotowego reakcję na powierzchni grzybów. Odpowiedzialne za tę reakcje związki chemiczne nazwano później schaefferalem A i B[4].
Opisał wiele nowych gatunków grzybów. W nazwach naukowych utworzonych przez niego taksonów dodawany jest skrót jego nazwiska Jul.Schäff. Uhonorowano go nadając od jego nazwiska nazwy naukowe niektórym gatunkom grzybów: Cortinarius schaefferanus (M.M. Moser) M.M. Moser, Cortinarius schaefferi Bres., Dermocybe schaefferi (Bres.) M.M. Moser, Neolentinus schaefferi (Weinm.) Redhead & Ginns, Phyllosticta schaefferiae Gonz. Frag. & Cif., Russula nauseosa var. schaefferi Kill., Russula schaefferi Kärcher, Russula schaefferiana Niolle, Russula schaefferina Rawla & Sarwal[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Aims, Organization [online], Deutsche Gesellschaft für Mycologie e.V. [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-15] (niem.).
- ↑ Jean-Louis Lamaison, Jean-Marie Polese, The Great Encyclopedia of Mushrooms. Cologne, Germany: Könemann, 2005, s. 35, ISBN 978-3-8331-1239-3
- ↑ Anon, "Review: Schaeffer's Russula-Monographie", Taxon, 1971, 20 (1): 173
- ↑ R. Kileci-Ksoll, C. Winklhoer, W. Steglich, "Synthesis of schaefferals A and B, unusual phenylhydrazine derivatives from mushrooms of the genus Agaricus", Synthesis, 2010, 13 (13): 2287–91
- ↑ Index Fungorum (autorzy) [online] [dostęp 2020-05-12] (ang.).