Kamienica Petyskusa w Warszawie
52°14′37″N 21°00′27″E/52,243611 21,007500 nr rej. 522 z 1 lipca 1965
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Warszawa |
| Adres |
ul. Senatorska 27/ul. Wierzbowa 11 |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1818 |
| Ukończenie budowy |
1821 |
| Zniszczono |
1944 |
| Odbudowano |
1950 |
| Pierwszy właściciel |
Johann Christoph Hartmann Petiscus |
| Kolejni właściciele | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°14′37″N 21°00′27″E/52,243611 21,007500
| |
Kamienica Petyskusa – zabytkowa kamienica na rogu ulic: Senatorskiej (nr 27) i Wierzbowej (nr 11) w Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Dwupiętrowa, zwrócona fasadą w stronę placu Teatralnego klasycystyczna kamienica została wzniesiona w latach 1818−1821 według projektu Chrystiana Piotra Aignera[1]. Zleceniodawcą był dzierżawca loterii Johann Christoph Hartmann Petiscus (zm. 1822), po którym dom należał do jego zięcia Wilhelma Brunweya, następnie zaś do przemysłowca i kolekcjonera Edwarda Neprosa, którego ojciec Karol, mydlarz warszawski, zakupił ją ok. 1870 od spadkobierców Brunweya za sumę 400 000 rubli. Kamienica została poważnie uszkodzona w 1944, po czym odbudowana w latach 1948-1950. Fasadę budynku zdobią korynckie pilastry oraz arkady okien i drzwi na parterze.
Kamienica jest wpisana do rejestru zabytków pod nr 522.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Zieliński. Chrystian Piotr Aigner. „Stolica”, s. 29, marzec-kwiecień 2021.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eugeniusz Szulc: Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, PIW Warszawa 1989
- Jerzy S. Majewski: Warszawa nieodbudowana. Królestwo polskie 1815-1840, VEDA Warszawa 2009